٪۷۰ آنچه در ارتباط رد و بدل می‌شود غیرکلامی یا تن‌گفتار است.

چگونه از زبان بدن استفاده کنیم می‌تواند شما را در شناخت خود و دیگران برای ازتباطات بهتر یاری دهد. این یادداشت به نکات مهمی می‌پردازد که شما می‌توانید با استفاده از آن نحوه زبان بدن را بهبود دهید.

بخش اول این یادداشت را بخوانید

چهره

بعد از چشم‌ها، چهره یکی از قدرتمندترین ابزار ارتباط غیرکلامی به شمار می‌رود. ما از این روش‌ها استفاده می‌کنیم تا واکنش‌های احساسی‌مان را به طرف مقابل بفهمانیم و بدین ترتیب متوجه اطراف‌مان می‌شویم. لبخند زدن به مردم حاکی از آن است که ما از دیدن ایشان خوشحال هستیم. بنابراین باید اخم کردن را کنار بگذاریم.

نگاه رو به پایین حاکی از این است که ما چندان از دیدار آن‌ها خوشحال نیستیم، و بالا بردن (برجسته کردن) ابروها و پیچ و تاب دادن دهان نشان‌دهنده حالت شوخی و بذله‌گویی است. وقتی که در حال گوش کردن هستیم، سرمان را به طرف منبع صدا می‌چرخانیم، و وقتی که چشمان‌مان را می‌بندیم در حالی که سر کلاس هستیم، حاکی از این است که به درس گوش نمی‌دهیم.

حالات چهره می‌تواند اثر پیام‌های کلامی را تقویت کنند. جنبه‌های دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند جزو پیام‌های غیرکلامی باشند و شامل سبیل، ریش، عینک، گوشواره و لوازم آرایش می‌باشند.

پژوهش‌ها در مورد حالات چهره نشان داده‌اند که نقش آن‌ها تنها در بیان احساسات نیست. حالات چهره در کشف شخصیت طرز برخورد دو نفر با هم، جذابیت جنسی و دلربایی، میل به ارتباط یا آغاز رابطه و درجه‌ی تأثیر بر افراد در هنگام ارتباط با هم مورد مطالعه واقع شده است. حالت چهره می‌تواند از درجه‌ی سلامتی فرد هم تأثیر بپذیرد.

قسمت‌های مختلف چهره در بیان احساسات متفاوت نقش دارند. احساس ترس را معمولاً در چشم‌ها می‌توان جست‌وجو کرد (مثل زمانی که غمگین می‌شویم)، احساس شادی در گونه‌ها و دهان بهتر از چشم‌ها ظاهر می‌شود. شگفت‌زدگی و تعجب در پیشانی، چشم‌ها و حرکات دهان مشاهده می‌شوند. خشم در کل چهره ظاهر می‌شود و آن‌طور که مردم فکر می‌کنند فقط در ابروها و رنگ چهره نیست.

تفاوت‌های مشاهده شده بین زنان و مردان به کاربرد حالات چهره در ارتباط برمی‌گردد، زنان بیشتر از مردان می‌خندند و لبخند می‌زنند، اما مردان مایلند زمانی که قصد فریب دادن دیگران را دارند کمتر حرف بزنند چون صحبت بیشتر منجر به خطا و خنده بیشتر می‌گردد. از میان تمام حالات چهره‌ای که به کار می‌بریم خنده یکی از ارزشمندترین و امیدوارکننده‌ترین حالات است.

دو پژوهشگر آمریکایی به نام‌های پل اَکمن و والاس فریزن دریافته‌اند که به طور کلی شش حالت چهره وجود دارد که احساساتی چون خوشحالی و ناراحتی، تنفر، عصبانیت، وحشت‌زدگی و علاقه‌مندی را نشان می‌دهند.

۱. لبخند و خنده

خنده اگر چه انواع گوناگون دارد، ولی می‌توان آن را به این ترتیب دسته‌بندی کرد:

خنده‌های جزئی، خنده‌های معمولی و خنده‌های کلی و بدون احساسی خاص

لبخندها معمولاً بسته است، اما در خنده دندان‌ها نمایان می‌شوند.

خنده‌های کلی و بی‌احساس با نمایش دندان‌ها معمولاً پوزخند خوانده می‌شوند و پوزخندها را می‌توان به دو نوع بسته (دندان‌های به هم چسبیده) و باز (دندان‌های جدا از هم) طبقه‌بندی شوند.

خنده‌ها معمولاً در هنگام احوال‌پرسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. درجات مختلفی از خوشی و شادی را نشان می‌دهند، البته در بعضی موارد می‌تواند نشانگر تجاوز، طعنه و دیگر احساسات منفی نیز باشند.

۲. غمگینی

غمگینی حالت چهره‌ای خاص ندارد؛ یعنی یأس و ناامیدی و افسردگی با فقدان حالت خاصی در چهره و هم‌چنین با پایین آوردن گوشه‌های لب به پایین نگاه کردن و در کل خم‌کردن ترکیب چهره نمایان می‌شوند. غمگینی شدید با گریه، لرزش لب‌ها و کوشش بر پنهان کردن صورت از دید دیگران همراه است.

۳. تنفر و اهانت

تنفر و اهانت باریک کردن چشم‌ها و شکلک دهان مشخص می‌شود. با افزایش این احساسات بینی چین می‌خورد و سر برای اجتناب از نگاه کردن به محرک به سمتی دیگر می‌چرخد.

۴. خشم

خشم با نگاه محکم و ثابت به منبع رنجش – اخم یا ترش‌رویی و به هم فشردن دندان‌ها مشخص می‌شود. عده‌ای از افراد در هنگام خشم رنگ‌شان می‌پرد؛ اما گروهی دیگر در خشم شدید قرمز و حتی مایل به ارغوانی می‌شوند. در هنگام هجوم خشم، کل بدن به هیجان در خواهد آمد.

۵. ترس

پس با چشم‌های کاملاً باز با دهان باز و یا لرزش در صورت که در زمان عادی وجود ندارد، مشخص می‌شود. هم‌چنین ممکن است با نشانه‌هایی از تعرق و رنگ پریدگی همراه باشد. چگونه از زبان بدن استفاده کنیم

۶. علاقه

علاقه اغلب حاکی از چیزی است که «کوک سر» نامیده می‌شود؛ یعنی نگه داشتن سر به سمتی که موضوع مورد علاقه وجود دارد. علاقه به خصوص در میان کودکان با چشم‌هایی که از حد معمول بازتر شده‌اند و دهان باز تشخیص داده می‌شود. وقتی که افراد به موضوعی با دقت گوش می‌دهند ممکن است چانه‌شان توسط انگشتان‌شان نگاه داشته شود.