چگونه انقلاب رایانه کوانتومی همه‌چیز را تغییر خواهد داد
برتری کوانتومی (۲۰۲۳) درک حقایق و نظریه‌های پشت رایانه‌های کوانتومی را برای همه قابل دسترس و آسان می‌کند. تاریخچه رایانه‌های مدرن را دنبال و آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کند که در آن محاسبات کوانتومی چالش‌های بشریت را به عهده می‌گیرد که حتی با قوی‌ترین ابررایانه‌های مدرن غیرقابل حل هستند.
دکتر میچیو کاکو برای نمایشگاه علمی دبیرستانش یک شتاب‌دهنده ذرات در گاراژ والدینش ساخت. از آن زمان، او خودش را به عنوان یک فیزیکدان در سطح جهانی و یکی از خالقان نظریه ریسمان تثبیت کرد. او استاد فیزیک نظری در دانشگاه سیتی نیویورک‌ست. و همچنین نویسنده جهانی پرفروش‌ترین کتاب‌های نظیر چشم‌اندازها، فرافضا، و فراسوی اینیشتین‌ست.
این کتاب چه‌چیزی برای من دارد؟ کامپیوترهای کوانتومی و ارتباط آنها با آینده خودتان را درک کنید
اگر تا به حال یک کتاب تخیلی خوانده یا فیلم نظریه بینگ‌بنگ را تماشا کرده باشید، احتمالاً اصطلاحات کوانتومی کمی مانند جهان موازی و گربه شرودینگر را شنیده‌اید. اما بسیاری از مردم فکر می‌کنند که فیزیک کوانتومی فراتر از قلمرو درک آنهاست. و در نتیجه ارزش تلاش برای یادگیری درباره‌اش را ندارد.
اگر شما یکی از این افراد هستید، آماده باشید تا نظرتان را تغییر دهید. درک مفاهیم عملی فیزیک کوانتومی در جهان ما نه تنها ممکن و آسان‌ست، بلکه مهم‌ست. قلمرو کوانتومی فقط موضوع کتاب‌های تخیلی نیست. در واقع، در حال حاضر در حال بررسی‌ست.
آینده محاسبات – و بنابراین جهان – کوانتومی خواهد بود. با توجه به امکانات بشر از نظر سوخت، دارو و اقتصاد، پیشرفت در محاسبات کوانتومی چیزی‌ست که همه باید به آن توجه کنند.
در این خلاصه‌کتاب، نگاهی به وضعیت رایانه‌های کوانتومی که امروزه وجود دارند – از جمله قدرت و محدودیت‌هایشان خواهیم داشت. ما همچنین یک سفر کوتاه در تاریخچه محاسباتی که ما را به این نقطه رسانده‌ست، خواهیم داشت. و در نهایت، ما در مورد تأثیر بالقوه رایانه‌های کوانتومی بر جامعه، پزشکی و جهان به طور کلی صحبت خواهیم کرد.
خداحافظ سیلیکون
در ۲۰۱۹، گوگل یک رایانه کوانتومی به نام سیکامور [Sycamore] خلق کرد. این رایانه می‌تواند تنها در ۲۰۰ ثانیه، یک مسئله پیچیده ریاضی را حل کند که با سریع‌ترین ابررایانه فعلی ما ۱۰,۰۰۰ سال طول می‌کشد تا حل شود. در محاسبات دیجیتال، واحد اصلی اطلاعات کمی‌ست در حالی‌که در محاسبات کوانتومی، یک کیوبیت‌ست. سیکامور بر روی ۵۳ کیوبیت اجرا می‌شود و در آن زمان، آن را به قوی‌ترین رایانه در جهان تبدیل کرد.
اما تنها دو سال بعد، موسسه نوآوری کوانتومی در چین ادعا کرد که رایانه کوانتومی آنها ۱۰۰ تریلیون بار سریعتر از ابررایانه‌هاست. روی ۱۱۳ کیوبیت اجرا شد.
در ۱۶ نوامبر همان سال، آی‌بی‌ام ایگل [IBM Eagle] ظاهر شد که هر دو را با ۱۲۷ کیوبیت شکست داد. یک سال بعد آی‌بی‌ام اُسپری [IBM Osprey] را با ۴۳۳ کیوبیت راه‌اندازی کرد.
هنگامی‌که یک رایانه کوانتومی بتواند در یک کار خاص از یک رایانه دیجیتال بهتر عمل کند، به آن برتری کوانتومی می‌گویند. واضح‌ست که قبلاً به این نقطه رسیده‌ست. علاوه بر این، ما فقط سطح آنچه ممکن‌ست را لمس کرده‌ایم.
محاسبات کوانتومی
چندین روش مختلف وجود دارد که در آنها محاسبات کوانتومی کار می‌کند. بیشتر مخترعان از اتم‌های درهم‌تنیده استفاده می‌کنند – به زودی بیشتر – اما چند محقق راهی برای ارسال اطلاعات درباره پرتوهای نور با استفاده از یک تنظیم مبهم مبتنی بر آینه پیدا کرده‌اند. مسابقه برای اولین نفری که این فناوری را بهینه می‌کند. اما ما هنوز سال‌ها با یک رایانه کوانتومی کارآمد فاصله داریم که می‌تواند مشکلات دنیای واقعی را در زمینه‌هایی از پزشکی گرفته تا سوخت و امنیت سایبری حل کند.
با این حال، به نظر می‌رسد که عصر سیلیکون رو به پایان‌ست. قانون مور که برای اولین بار در سال ۱۹۶۵ مطرح شد، نشان می‌دهد که تعداد ترانزیستورهایی که می‌توان در یک ریزتراشه قرار داد هر ۱۸ ماه دو برابر می‌شود. در واقع، این بدان معناست که قدرت رایانه نیز هر ۱۸ ماه دو برابر می‌شود. اما اگر ما عمدتاً از سیلیکون استفاده کنیم، این قانون در آینده بسیار نزدیک از کار خواهد افتاد.
می‌بینید، رایانه‌های دیجیتال به ظرفیت خودشان رسیده‌اند تا بتوانند مشکلات در مقیاس بزرگ را حل کنند – یا حداقل بتوانند آنها را به اندازه کافی سریع حل کنند تا مفید باشند. اما رایانه‌های کوانتومی می‌توانند ما را با سرعت‌های فوق‌العاده سریع و توانایی تجزیه و تحلیل همزمان چندین مسیر و مشکلات برای ایجاد بهترین راه‌حل، وارد عصر جدیدی کنند.
پس چه‌چیزی رایانه‌های کوانتومی را اینقدر قدرتمند می‌کند؟ خُب، دو عامل کلیدی در این قدرت نقش دارند.
برهم‌نهی
اولی برهم‌نهی یا توانایی یک اتم برای وجود همزمان در چندین حالت‌ست. این‌گونه‌ست که رایانه‌های کوانتومی می‌توانند مشکلات را به سرعت حل کنند – با تجزیه و تحلیل همه مسیرها به طور همزمان برای تعیین مسیر کمترین عمل.
درهم‌تنیدگی
عامل دوم به نام درهم‌تنیدگی شناخته می‌شود. این زمانی‌ست که دو اتم با یکدیگر تعامل برقرار می‌کنند، اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند و این ارتباط را حتی زمانی که در فاصله زیادی از هم جدا شده‌اند حفظ می‌کنند.
اکنون، احتمالاً خواهید پرسید، چگونه می‌توانم یکی از این رایانه‌های کوانتومی را داشته باشم؟ چرا اکنون همه فناوری‌ها بر اساس محاسبات کوانتومی نیست؟ خُب، مشکل اینکه یک چالش اصلی وجود دارد، و آن به چیزی به نام انسجام مربوط می‌شود.
برای اینکه رایانه‌های کوانتومی کار کنند، یک سیستم باید کاملاً پایدار باشد. اتم‌ها شکننده هستند و کمترین اختلال در آنها اختلال ایجاد می‌کند. بنابراین رایانه‌های کوانتومی همانطور که در حال حاضر وجود دارند باید در سیستم‌هایی قرار بگیرند که آنها را در دمای صفر مطلق نگه دارند.
طبیعت در دماهای منظم در فرایند کوچکی به نام فتوسنتز به انسجام می‌رسد. بنابراین دانشمندان در حال مطالعه چگونگی انسجام در طبیعت به امید یافتن راهی برای بازآفرینی این فرایند در رایانه هستند.
اما قبل از اینکه در مورد کاربردهای عملی رایانه‌های کوانتومی صحبت کنیم، اجازه دهید نگاهی گذرا به نحوه رسیدن به آن تا اینجا بیندازیم.
دو هزار سال رایانه
در سال ۱۹۰۱، در سواحل یک جزیره یونانی به نام آنتی‌کیترا [Antikythera]، محققان بقایای یک کشتی تجاری قرن اول را کشف کردند. در آن کشتی، آنها مصنوعات رومی را یافتند که گمان می‌کنند به عنوان هدیه برای جولیوس سزار فرستاده می‌شد.
در میان آن آثار، یک تکه برنز عجیب بود. این به وضوح ساخته دست بشر بود اما شناسایی آن در لحظه کشف آن ناممکن بود. در واقع، این قطعه فلزی محققان را برای چندین دهه سردرگم نگه داشت. در دهه ۱۹۷۰، تصویربرداری اشعه ایکس برای بررسی این مصنوع مورد استفاده قرار گرفت. اما تا زمانی که سی‌تی‌اسکن در ۲۰۰۶ منتشر شد، محققان شروع به تشخیص پیامدهای دستگاه کردند.
چیزی که اکنون به عنوان سازوکار آنتی‌کیترا شناخته می‌شود، شبیه‌سازی بسیار پیچیده‌ای از جهان‌ست که در آن زمان شناخته می‌شد. این دستگاه می‌تواند در مورد رویدادهایی مانند خسوف‌ها پیش‌بینی و حتی می‌تواند با پیش‌بینی تغییرات سرعت به دلیل مدار بیضی‌شکل زمین، کالیبره کند.
شبیه‌سازی
شبیه‌سازی هدف محاسبات کوانتومی بوده‌ست. زمانی که بتوانیم دنیای اطراف‌مان را تا سطح کوانتومی شبیه‌سازی کنیم، می‌توانیم برخی از مشکلات متعددی را که از ابتدا تا کنون گریبانگیر ما شده‌اند، تحلیل کنیم.
تا ۱۸۰۰ هیچ دستگاهی به پیشرفت فنی دستگاه آنتی‌کیترا نزدیک نشد – چه رسد به اینکه بر روی آن ساخته شده باشد. پس از آن بود که چارلز بابیج اولین رایانه دیجیتال را اختراع کرد. آدا لاولیس، دختر لرد بایرون، متوجه شد که چگونه اطلاعات رایانه را تغذیه کند تا آن را برای انجام وظایف پیچیده ریاضی که در صنایعی مانند ساخت و ساز یا ناوبری ضروری بودند، به دست آورد. او اساساً اولین برنامه‌نویس بود.
در ۱۹۰۰، سرعت همه‌چیز در حال افزایش بود، ماکس پلانک فیزیک نیوتنی را به چالش کشید و چیزی را ایجاد کرد که اکنون ثابت پلانک نامیده می‌شود که نشان‌دهنده اندازه انرژی کوانتومی است. این ثابت پایه و اساس مکانیک کوانتومی و نظریه کوانتومی خواهد شد.
سپس، در ۱۹۲۶، اروین شرودینگر با ایجاد یک معادله موج با استفاده از ثابت پلانک، این مورد را ایجاد کرد. شرودینگر به جای اینکه الکترون‌ها را به صورت ذرات ببیند، پیشنهاد کرد که آنها به صورت موج وجود دارند. به عبارت دیگر، یک الکترون تا لحظه اندازه‌گیری در مکان‌های مختلف وجود دارد – یعنی زمانی که موج به یک ذره فرو می‌ریزد.
گربه شرودینگر
برای نشان دادن این ایده، قیاس گربه شرودینگر ایجاد شد. در حالی که گربه در جعبه‌ست، گربه را می‌توان هم مرده، هم زنده، و هم همه حالات بین آنها در نظر گرفت – تا زمانی که مشاهده شود. در آن نقطه، تمام حالات گربه به حالت قابل اندازه‌گیری فرو می‌ریزد.
ده سال بعد، در ۱۹۳۶، آلن ترنینگ چیزی را توصیف کرد که در نهایت به ماشین تورینگ تبدیل شد – پایه و اساس همه محاسبات مدرن. دستگاه او به شکستن کدهایی کمک کرد که قبلاً توسط نازی‌ها در طول جنگ جهانی دوم غیرقابل شکستن استفاده می‌شد. در نتیجه جنگ دو سال کوتاه شد و جان ۱۴ میلیون نفر نجات یافت.
در ۱۹۴۸، ریچارد فاینمن فرمول انتگرال مسیرش را نهایی کرد. پیش از آن، دانشمندان در فتوسنتز مشاهده کرده بودند که ذرات کوانتومی تمایل دارند مسیر کمترین عمل را دنبال کنند. اما ذرات چگونه «می‌دانستند» که آن مسیر چیست؟ فاینمن به این سؤال پاسخ داد. او فرض کرد که چون الکترون‌ها در امواج وجود دارند، می‌توانند همه مسیرها را به یکباره تجربه کنند.
این ایده باعث شد فاینمن فرمول انتگرال مسیرش را ایجاد کند. آیزاک نیوتن حساب دیفرانسیل و انتگرال را اختراع کرده بود تا مسائل مربوط به حرکت را حل کند. فرمول انتگرال مسیر همان مسائل را به روشی بسیار ساده‌تر حل و راه را برای اکتشافات کوانتومی بیشتر هموار کرد.
اگر توصیف فرمول انتگرال مسیر آشنا به نظر می‌رسد، احتمالاً به این دلیل که قبلاً درباره اینکه چگونه رایانه‌های کوانتومی می‌توانند قبل از انتخاب بهترین راه حل، همه احتمالات را به طور همزمان تجربه و تجزیه و تحلیل کنند، صحبت کرده‌ایم. همه چیزهایی که این دانشمندان و مخترعان گذشته خلق کردند، منجر به توسعه چیزی شده‌ست که امروزه به عنوان علم کوانتومی می‌شناسیم.
نظریه موج
یک نام دیگر باید به این فهرست ارجمند اضافه شود، نام هیو اورت. برای مدت طولانی، دانشمندان درباره نظریه موج و این ایده بحث می‌کردند که یک موج در هنگام اندازه‌گیری به یک واقعیت واحد فرو می‌ریزد. این مشکل بزرگی بود که باید بر آن غلبه کرد تا اینکه اورت پیشنهاد داد که شاید موج واقعاً فرو نریزد. شاید تمام نسخه‌های واقعیت تجربه‌شده توسط موج به طور همزمان وجود داشته باشد.
بنابراین، اگر از دنیای چندگانه کتاب‌های مصور یا هر داستان تخیلی دیگری که ابعاد موازی را بررسی می‌کند لذت می‌برید، اورت مردی‌ست که باید از آن تشکر کرد.
خُب، بنابراین، در حالی‌که نظریه جهان‌های متعدد سرگرمی خوبی را ایجاد می‌کند، موضوعی جدی برای فیزیکدانان کوانتومی و امروزه همچنان مورد بررسی قرار می‌گیرد. پس بیایید به درک این نکته برگردیم که ارزش همه این تحولات کوانتومی در آینده نزدیک چقدر خواهد شد.
خیر و شر در حال پیشرفت‌ست
در ۱۹۱۸، فریتز هابر به دلیل اختراع فرایندی که از گرما و فشار شدید برای تبدیل نیتروژن به کود نیترات استفاده می‌کرد، جایزه نوبل شیمی را دریافت کرد. در نتیجه، یک انقلاب سبز آغاز شد، که غذای کافی برای رشد گونه‌های بشری به ۸ میلیارد جمعیت امروزی تولید کرد.
اما فریتز هابر با نام دیگری نیز شناخته می‌شود: پدر جنگ شیمیایی. اختراعات او باعث مرگ میلیون‌ها نفر در طول جنگ جهانی اول، انقلاب روسیه و هولوکاست شد.
امروزه، آن فرایند خام و منبع خوار تثبیت نیتروژن که برای اولین بار توسط هابر اختراع شد، توسط دانشمندان کوانتومی به چالش کشیده شده‌ست.
به لطف دو پیشرفت، ما اکنون اجزای سازنده زندگی را بهتر درک می‌کنیم.
در ۱۹۵۲، استنلی میلر آزمایشی را انجام داد که در آن از بسیاری از عناصری که تصور می‌شد در زمین ماقبل تاریخ وجود داشته‌اند، همراه با تکان‌های الکتریسیته استفاده کرد و توانست به طور خودبه‌خودی اسیدهای آمینه تولید کند. ما اکنون از طریق شبیه‌سازی با استفاده از عناصر موجود در ابرهای گازی در فضا، می‌دانیم که احتمالاً اسیدهای آمینه در فضا وجود دارند و ممکن‌ست در غبار شهاب سنگ به اینجا آورده شده باشند.
زندگی چیست
دومین موفقیت فرانسیس کریک و جیمز واتسون بود. در کتاب ۱۹۴۴ خودشان با عنوان زندگی چیست؟ شرودینگر ویژگی‌های یک مولکول ناشناخته را توصیف کرد که می‌تواند توسعه حیات را آنگونه که ما می‌شناسیم توضیح دهد. کریک و واتسون ایده‌شان را فراتر بردند و شکل دو مارپیچ چیزی را که اکنون می‌دانیم دی‌ان‌ای [DNA]ست، شناسایی کردند.
به لطف همه این اختراعات و اکتشافات، ما قطعات و فرایندهای مورد نیاز برای تولید انرژی را درک می کنیم که حیات را حفظ می‌کند. اما هنوز موانع زیادی برای غلبه بر آن وجود دارد. درست مانند فرایند خام هابر برای تثبیت نیتروژن، بسیاری از تلاش‌های ما برای دستیابی به انرژی پاک در واقع از راه‌های ناپایدار منشأ می‌گیرد و تلاش‌های ما برای کشف هنوز عمدتاً با آزمون و خطا انجام می‌شود.
رایانه‌های کوانتومی این ظرفیت را دارند که بتوانند مشکلاتی مانند تثبیت نیتروژن و استفاده از قدرت نور خورشید را حل کنند. امیدواریم طولی نکشد تا محاسبات کوانتومی بتواند دومین انقلاب سبز را به ارمغان بیاورد.
وقتی سرطان از دست می‌دهد
در ۲۳ دسامبر ۱۹۷۱، رئیس جمهور ریچارد نیکسون قانون ملی سرطان را امضاء کرد. و جنگ علیه سرطان اعلام شد؛ اما سرطان پیروز شد. مشکل سرطان اینکه از متغیرهای بسیار زیادی ناشی می‌شود که نمی‌توان به راحتی آن را شناسایی و متوقف کرد.
سرطان یک مهاجم خارجی نیست. توسط سلول‌های سالم ما ایجاد می‌شود. هنگامی‌که به بزرگسالی می‌رسیم، برخی از سلول‌ها طوری برنامه‌ریزی می‌شوند که با تقسیم بقیه بمیرند. در مورد سرطان، سلول‌های سالم فراموش می‌کنند که بمیرند و در عوض با سرعت فزاینده‌ای تکثیر می‌شوند.
بسیاری از بیماری‌ها در اثر آسیب رساندن بدن ما به خودمان در مقابل مهاجمان بیرونی ایجاد می‌شوند. برای مثال کرونا [COVID-19] را در نظر بگیرید. مرگ‌ومیرهای مرتبط با کرونا در نتیجه علائم ویروس نبود. بلکه به‌دلیل طوفان سیتوکین ایجادشده توسط سیستم ایمنی بدن بود که از ریل خارج شد.
نمونه دیگری از چرخش بدن علیه خودش در بیماری‌های خودایمنی‌ست. زمانی اتفاق می‌افتد که بدن اطلاعات نادرستی درباره یک ذره سالم دریافت و شروع به حمله به خودش می‌کند.
آلزایمر و سایر اختلالات عصبی ممکن‌ست نتیجه چیزی به‌نام پریون‌ها باشد که پروتئین‌های تاشده نادرست هستند. هیچ‌کس نمی‌داند که چرا یک پروتئین به اشتباه تا می‌شود. اما وقتی این کار را انجام داد، می‌تواند آن اطلاعات را به پروتئین‌های دیگر ارسال کند. و این اختلال را گسترش دهد.
پیشرفت‌های فناوری کیفیت و طول عمر ما را بهبود بخشیده‌ست. از سرویس بهداشتی گرفته تا آنتی‌بیوتیک‌ها و واکسن‌ها تا تغذیه بهتر. ما نسل بشر را از طول عمر تقریباً ۳۰سال به ۷۰سال رسانده‌ایم. و کیفیت کلی این طول عمر را نیز بهبود بخشیده‌ایم. اما همه اینها را عمدتاً با آزمون‌وخطا انجام داده‌ایم. وقتی صحبت از مواردی مانند سرطان و آلزایمر می‌شود که در آن عوامل زیادی در بازی وجود دارد. گرچه ممکن‌ست هرگز نتوانیم به‌تنهایی پاسخی را پیدا کنیم، رایانه‌های کوانتومی می‌تواند ما را نجات دهند.
سیاره ما و فراتر از آن
بیایید اکنون تمرکزتان را به تغییر آب‌وهوا و فضا معطوف کنیم.
زمین در اثر رفتار انسان در حال گرم شدن‌ست. این گرم شدن باعث ایجاد مشکلات مختلفی می‌شود. یکی از آنها انتشار گاز گلخانه‌ای متان به دلیل ذوب شدن یخ‌های قطبی‌ست. وقتی منتشر شد، به گرمایش جهانی بیشتر کمک می‌کند.
یکی دیگر از پیامدهای تغییرات آب‌وهوایی اینکه گرداب قطبی که همیشه کاملاً پایدار بوده، در حال ناپایدار شدن‌ست. این ناحیه از هوای سرد و فشار کم در قطب‌ها همیشه وجود دارد اما در زمستان قوی‌ترست. در دهه‌های اخیر، در حال گسترش بوده و هوای سردتر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر را به سمت جنوب پیش می‌برد.
پیامدهای تغییرات آب و هوایی از اندکی ناخوشایند تا فاجعه‌بار متغیرست. و واقعیت اینکه دیگر نمی‌توانیم از فاجعه جلوگیری کنیم، فقط می‌توانیم آن را کاهش دهیم.
متأسفانه، ما همچنین در حال رسیدن به حدی هستیم که رایانه‌های دیجیتال می‌توانند انجام دهند. الگوهای آب و هوا را پیش‌بینی و تغییرات آب و هوا را ارزیابی کنند. از سوی دیگر، رایانه‌های کوانتومی می‌توانند از نظر تئوری گزارش‌های آب و هوای مجازی ارائه دهند. که می‌تواند آینده بشریت را تغییر دهد. توانایی آنها در ارزیابی همزمان بسیاری از مسیرهاست. به این معنی که آنها می‌توانند سریعتر پیش‌بینی‌های دقیق در مورد موقعیت‌های آب و هوایی کوتاه‌مدت و بلندمدت ایجاد کنند.
توانایی درک ستارگان
فراتر از آب و هوای ما، کاربرد مهم دیگری از رایانه‌های کوانتومی وجود دارد و آن توانایی درک ستارگان‌ست.
در ۱۸۵۹، بزرگترین شراره خورشیدی ثبت‌شده در تاریخ به زمین برخورد کرد. منجر به نورهای شمالی بسیار زیبا شد – اما همچنین منجر به روشن شدن سیم‌های تلگراف شد.
امروز، اگر همان طوفان اتفاق بیفتد، به طور بالقوه ما را ۱۵۰ سال عقب می‌اندازد. و نه تنها ارتباطات ماهواره‌ای و رادیویی ما را مختل می‌کند، بلکه شبکه‌های برق را نیز کاملاً از بین می‌برد.
مشکل بزرگ اینکه ما نمی‌دانیم ستاره‌ها چگونه کار می‌کنند. یا چه چیزی باعث شدت‌های مختلف در طوفان‌های خورشیدی می‌شود. بنابراین هیچ ابزاری برای پیش‌بینی و آماده‌سازی برای آنها نداریم. رایانه‌های کوانتومی با توانایی در شبیه‌سازی جهان، می‌توانند به ما کمک کنند تا خورشیدمان را بهتر درک کنیم. و در برابر شعله‌های غیرمنتظره خورشیدی غافل نشویم.
این رایانه‌ها همچنین می‌توانند به ما کمک کنند تا نیروی خورشید را کاهش دهیم. وضعیت فعلی راکتورهای همجوشی رو به جلوست. در دسامبر ۲۰۲۲، واکنش همجوشی بیشتر از مقدار انرژی لازم برای ایجاد آن واکنش به دست آمد.
اما ما هنوز حداقل چندین دهه با تجاری‌سازی فیوژن و قدرت بخشیدن به دنیای‌مان با آن فاصله داریم. مشکل اینکه ما باید همه اینها را با آزمون و خطا بفهمیم. و هزینه‌های ناشی از شکست بسیار زیادست. رایانه‌های کوانتومی می‌توانند به ما کمک کنند تا سریعتر بهترین مسیرمان را پیدا کنیم. همه احتمالات را شبیه‌سازی کرده و راه درست را به ما نشان دهند.
زمانی‌که بتوانیم سیاره و جهان‌مان را بهتر درک کنیم. نه تنها می‌توانیم زندگی و طول عمر سیاره‌مان را بهبود بخشیم. بلکه می‌توانیم واقعاً به یک گونه بین سیاره‌ای تبدیل شویم.
خلاصه نهایی
رایانه‌های کوانتومی وجود دارند و به سرعت در حال پیشرفت هستند. نه تنها رایانه‌های فعالی هستند که کدها را می‌شکنند و معادلات پیچیده را با سرعتی غیرقابل باور انجام می‌دهند. بلکه اشکال مختلفی از آنها نیز وجود دارد. رایانه‌های کوانتومی پیشرفت طبیعی در یک سری کوتاه و سریع از اکتشافات و اختراعات افراد هستند. افرادی مانند اروین شرودینگر، ریچارد فاینمن و هیو اورت. احتمالات چیزهایی مانند انقلاب سبز دوم و درمان سرطان در راه‌ست. و همگی به توانایی ما برای ارتقای رایانه‌های کوانتومی به سطح بعدی بستگی دارد.
این کتاب را می‌توانید از انتشارات چیتگرها تهیه کنید.
