گردهم‌آوری مردم در جهانی که از هم جدا هستند
بزرگراه رهبری (۲۰۲۴) راهنمایی برای رهبرانی‌ست که می‌خواهند از طریق صداقت و سخاوت تأثیر مثبت و پایدار بگذارند. این بینش و توصیه‌هایی برای هر کسی دارد که علاقه‌مند به تبدیل شدن به یک رهبر موفق‌ست که تفاوت معناداری ایجاد می‌کند.
جان سی. ماکسول سخنران و نویسنده‌ای‌ست که کار او در درجه اول بر رهبری، توسعه شخصی و موفقیت متمرکزست. او هم‌چنین بنیانگذار بسیاری از سازمان‌ها مانند شرکت جان ماکسول که بر توسعه رهبری متمرکز هستند. از دیگر کتاب‌های محبوب او می‌توان به ۲۱ قانون انکارناپذیر رهبری و ۵ سطح رهبری اشاره کرد.
این کتاب چه‌چیزی برای من دارد؟ آیا می خواهید با قلبی باز و ذهن روشن رهبری کنید؟ راه عالی چنین است.
رهبران مهم هستند. نفوذ و قدرتی که آنها دارند همه تفاوت را ایجاد می‌کند. آنها می‌توانند مسئول اعتلای مردم باشند – یا به همان اندازه، پایین آوردن آنها.
نویسنده، جان سی. ماکسول، از طریق مؤسسه‌اش، بر صدور گواهینامه ۵۰,۰۰۰ مربی در ۷۲ کشور نظارت داشته‌ست. این به او امتیاز منحصربه‌فردی داده‌ست تا ببیند چه‌چیزی باعث می‌شود رهبران خوب و بد نقش داشته باشند. تفاوت بین آنها را می‌توان در دو چیز خلاصه کرد: مهارت‌ها و ارزش‌ها.
همانطورکه او می‌بیند، رهبران با ارزش‌های عالی و مهارت‌های ضعیف به طور کلی ناکارآمد هستند. کسانی‌که ارزش‌های ضعیف و مهارت‌های عالی دارند فاقد صداقت هستند. و تمایل دارند افراد را برای منافع شخصی خراب کنند. رهبرانی با مهارت‌ها و ارزش‌های قوی هستند که در ارتقای افراد موفق می‌شوند.
در این خلاصه‌کتاب، ارزش‌هایی را کشف خواهید کرد که می‌توانند به شما در تبدیل به بهترین نوع رهبر کمک کنند. پس بیایید بزرگراه رهبری را در پیش بگیریم و شروع کنیم.
ورود به بزرگراه رهبری
همه یک موقعیت برد-برد را دوست دارند، درسته؟ خُب، وقتی صحبت از رهبری می‌شود، تنها موقعیت برد-برد اینکه یک رهبر با مهارت‌های خوب و ارزش‌های قوی باشید. اگر در هر یک از آنها کمبود داشته باشید، برای شما، سازمان یا هر دو یک موقعیت بازنده خواهد بود.
اما اگر در هر دو بخش قوی هستید، آنگاه به بزرگراه رهبری وارد و به‌عنوان یک رهبر عالی شناخته می‌شوید.
بنابراین، ما درباره چه نوع ارزش‌هایی صحبت می‌کنیم؟ اولین و شاید مهم‌ترین، تمایل واقعی برای اولویت‌دهی به دیگران‌ست. این همان چیزی‌ست که بزرگراه رهبری درباره آن حرف می‌زند.
افرادی که جاده باریک را انتخاب می‌کنند فقط برای خودشان هستند که تقریباً برعکس رهبر بودن‌ست. کسانی که راه میانه را انتخاب می‌کنند، وارد یک رویکرد واکنشی می‌شوند – یک سبک رهبری، اگر تو من را خنثی کنی، پشت‌ت را خالی می‌کنم.
از سوی دیگر، بزرگراه، در اولویت قرار دادن دیگران‌ست. رهبران بزرگراهی بدون انتظار چیزی در ازای آن می‌دهند. آنها قبول دارند که زندگی همیشه منصفانه نیست. آنها بدون توجه به اینکه در مقابل با آنها چگونه رفتار می‌شود با احترام با همه رفتار می‌کنند. و با حفظ تعادل به نفع دیگران تلاش می‌کنند تا جهان را به مکانی بهتر تبدیل کنند.
هنگامی‌که بر منافع جمعی تمرکز می‌کنید تا منافع شخصی، از بسیاری از تله‌هایی اجتناب می‌کنید که افراد در مسیرهای باریک یا میانی در آن گرفتار می‌شوند. اما موانعی وجود دارد که افراد هنگام تلاش برای ورود و حرکت در بزرگراه رهبری با آنها برخورد می‌کنند.
این روزها مردم برای درک فضایل جست‌وجوی زمینه مشترک و همکاری مشکل دارند. درعوض، معمول‌ست که کسانی را که با ما مخالف هستند به‌عنوان افرادی ناسازگار و بی‌ارزش برای شنیدن نگاه کنیم. وقتی شروع به زیر سوال بردن انگیزه‌های کسی می‌کنیم، اعتماد از بین می‌رود و همکاری را دشوار می‌کند.
همکاری
رهبران بزرگراهی از این طرز فکر فراتر می‌روند و یک سوگیری قوی نسبت به همکاری ایجاد می‌کنند. آنها برای درک دیدگاه‌های مختلف کار می‌کنند و متعهد به یافتن بهترین راه‌حل‌ها هستند. حتی اگر این راه‌حل‌ها از دیدگاه‌های مخالف باشد. این رویکرد در هر محیطی ضروری‌ست، خواه در محل کار، جامعه محلی یا جامعه گسترده‌تر.
این ما را به دومین ویژگی رهبر بزرگراهی می‌رساند: شما باید برای همه مردم ارزش قائل شوید. این با شناخت ارزش ذاتی هر کس و رفتار محترمانه با آنها آغاز می‌شود. دیدن ظرفیت افراد کافی نیست. شما نیز باید قدر آن را بدانید و به آن عمل کنید. این شامل قدردانی از دیگران با مهربانی، یافتن زمینه‌های مشترک، شناخت ارزش‌شان و رفتار محترمانه با آنهاست.
با فروتنی و ارزش قائل شدن برای دیگران، می‌توانید فرهنگ احترام متقابل و همکاری ایجاد نمایید. و راه را برای یک جامعه متحد و شکوفا هموار کنید.
اگر نتوانید با افرادی که با شما مخالف هستند تعامل داشته باشید، ظرفیت رهبری شما ثابت باقی می‌ماند. رهبران موفق می‌دانند که همکاری با همه، نه فقط با متحدان‌شان، برای پیشرفت بسیار مهم‌ست. سرزنش «طرف مقابل» برای مشکلات‌شان، اصل مطلب را از دست می‌دهد. برای ایجاد یک فرهنگ و دنیای بهتر، باید درباره تفاهم‌تان در اختلافات بیاندیشید. و برای پر کردن شکاف‌ها تلاش کنید. این یعنی رفتن به بزرگراه رهبری.
یک رهبر خودآگاه باشید
بیایید عمیق‌تر به ارزش‌ها و ویژگی‌های رهبری موثر بپردازیم. وقتی صحبت از کسانی می‌شود که متحد می‌شوند، به‌هم متصل می‌شوند، و بالا می‌برند، باید درک درستی از انسانیت اساسی وجود داشته باشد.
تشخیص اینکه چه‌چیزی ما را انسان می‌کند با درک این موضوع همراه‌ست که همه ما ناقص هستیم. این بخش کلیدی از نقطه مشترک همه ماست. رهبران بزرگراهی در اعماق خودشان می‌دانند که نه بهتر و نه بدتر از دیگران هستند.
این دیدگاه بسیار مهم‌ست و یک رهبر باید قبل از اینکه بخواهد دیگران را رهبری کند، خودش را بشناسد. این به معنای خودآگاهی درباره نقاط قوت و هم‌چنین نقاط قابل بهبودست.
هر گونه ایده نادرست درباره کمال‌گرایی را کنار بگذارید و الگو بگیرید. شما می‌توانید این کار را با شناخت توانایی‌های بالقوه‌تان برای رشد و حمایت و پرورش نسبت به خودتان انجام دهید، درست همانطورکه با دیگران انجام می دهید.
همه کوتاهی می‌کنند و رعایت استانداردهای غیرواقعی می‌تواند عمیقاً دلسردکننده باشد. زمانی‌که خودتان را ببخشید، ساده‌تر گرفتن همه‌چیز و ادامه دادن به سلامت راحت‌تر می‌شود. حتی بهتر از آن، استفاده از اشتباهات به‌عنوان فرصتی برای یادگیری و رشد آسان‌تر می‌شود. این موضوع درباره تعادل اعتمادبه‌نفس و فروتنی‌ست که برای رهبری واقعی ضروری‌ست.
دلایل درست
خودآگاهی برای درک انگیزه‌های شما نیز کاربرد دارد. هر رهبر باید از خودش بپرسد که آیا این کار را به دلایل درست انجام می‌دهد یا خیر. به‌عبارت دیگر، چه برای منافع شخصی و چه برای نفع دیگران. رهبری سالم، رهبری عالی، خدمت به دیگران‌ست، نه منافع شخصی.
اگر انگیزه‌های شما بر قدرت، شهرت یا سود مالی متمرکز باشد، در این صورت وارد حوزه رهبری خودخواهانه شده‌اید. به طور خاص، در اینجا برخی از رفتارهای نادرست رایج وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید:
اول، از پیگیری چیزهای آسان دست بردارید. اغلب، راه درست ساده‌ترین راه نیست. به این ایده عادت کنید و زمان کمتری را صرف جست‌وجوی میان‌برها نمایید.
به همین ترتیب، از دنبال‌روی برای تشویق شدن دست بردارید. رهبران معتبر برای ستایش و شهرت رهبری نمی‌کنند.
بعد، اصرار نکنید که حق با شماست و دیگران را سرزنش نکنید. نسبت به دیدگاه‌های بیرونی باز باشید و اعمال و تصمیم‌های‌تان را در اختیار داشته باشید. حتی زمانی‌که آنها ناخوشایند هستند. به یاد داشته باشید، اشتباه کردن یک انسان‌ست.
و در نهایت، حرف زدن را متوقف کنید. شما می‌توانید به مردم بگویید که یک رهبر حرفه‌ای هستید. اما اگر قرارست درست باشد، باید با عمل حمایت کنید.
انجام کارهای درست به دلایل درست می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. ممکن‌ست برای شما زمان، تلاش و حتی مقداری سود شخصی تمام شود. اما پاداش‌های ماندن در بزرگراه رهبری بسیار عمیق‌ست: رشد شخصی، قدرت درونی، ثروت واقعی و اعتبار حقیقی. بعلاوه، وقتی تاثیر مثبتی را که روی دیگران می‌بینید – یعنی رهبری معنادار – متوجه می‌شوید که ارزش هر ذره تلاشی را دارد.
ظرفیتی برای سخاوت
تصویری محبوب از رهبر سلطه‌گر وجود دارد که از طریق آمیزه‌ای از ترس و ارعاب، دستور می‌دهد و احترام می‌گذارد. اما این نوع رهبری شما را در دنیای واقعی خیلی بانفوذ نمی‌کند.
یک رهبر مؤثر تقریباً برعکس آن رهبر مبتنی بر ترس‌ست. در یک کلام، رهبر بزرگراهی سخاوتمندست.
رهبری گرفتن نیست
همانطورکه قبلاً اشاره کردیم، رهبری گرفتن نیست، بلکه دادن‌ست. در واقع درباره سه نوع بخشش‌ست: سخاوت با دل باز، سخاوت با ذهن باز و سخاوت با دستان باز.
سخاوت با دل باز درباره استفاده از رهبری به‌عنوان راهی برای ارزش افزودن به دیگران‌ست. سوال شما از خودتان باید این باشد: چه‌کاری می‌توانم انجام دهم تا اطرافیانم را تقویت کنم؟ چگونه رهبری من می‌تواند بهترین‌ها را در دیگران نشان دهد؟
به همین ترتیب، سخاوت با ذهن باز درباره بهترین فکر کردن برای افرادست. شما به مردم از شک بهره می‌دهید. ظرفیت آنها را می‌بینید و از اطلاع‌رسانی به آنها دریغ نمی‌کنید.
سخاوت با دستان باز راه دیگری برای ارائه حمایت‌ست، با دادن آزادانه و مکرر. مردم برای شکوفایی به چه‌چیزهایی نیاز دارند؟ آیا زمان، منابع، تشویق‌ست؟
سخاوت با دستان باز می‌تواند شما را وادار کند به تمام راه‌هایی که یک رهبر می‌تواند ارائه دهد بیاندیشید.
گاهی ممکن‌ست یک فرصت بهترین چیزی باشد که می‌توانید به کسی بدهید. فرصتی برای کسی که قدم بگذارد، نظارت یک پروژه را به دست بگیرد و واقعاً ظرفیت‌ش را به رخ بکشد.
یا شاید یک ارتباط‌ست. شما می‌توانید با به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات تماس یک مربی، یا با خوشامدگویی به شخصی در شبکه‌ای از متخصصان هم‌فکر، هدیه‌ای دگرگون‌کننده زندگی به کسی بدهید. نکته اینکه راه‌های بیشتری برای بخشش وجود دارد تا صرف زمان، پول و تخصص.
سخاوت می‌تواند با یک ارزش اساسی دیگر همراه باشد: ظرفیت عاطفی فراوان.
ظرفیت عاطفی درباره چگونگی واکنش شما به موقعیت‌های چالش‌برانگیزست، خواه ناملایمات، شکست، انتقاد یا استرس باشد. رهبران قوی دارای ظرفیت عاطفی قوی هستند، به این معنی که آنها انعطاف‌پذیرند. آنها می‌توانند احساسات و واکنش‌های‌شان را به طور موثر مدیریت کنند، که به‌نوبه خودش به آنها اجازه می‌دهد دیگران را به خوبی رهبری کنند.
تقویت ظرفیت عاطفی
برای تقویت ظرفیت عاطفی‌تان کلیدی برای تلنگر وجود ندارد، اما این نکات را در نظر بگیرید:
اول، از دیدن خودتان به‌عنوان یک قربانی خودداری کنید. وقتی عادت خوب به عهده گرفتن مسئولیت اعمال‌تان را به جای سرزنش دیگران یا بهانه‌گیری شروع کنید، در مسیر تبدیل به یک رهبر مثبت و فعال خواهید بود.
سپس، به یاد داشته باشید که حساب‌های کوتاه داشته باشید. این یعنی دوری از کینه‌ها و کدورت‌های طولانی‌مدت. عادت کنید هر تعارضی را فوراً حل کنید تا بار عاطفی بر شما سنگینی نکند.
سوم، تفاوت بین مشکلات و واقعیت‌های زندگی را درک کنید. بسیاری از مشکلات می‌توانند نتیجه چیزهایی باشند که خارج از نظارت شما هستند. روی آنچه می‌توانید نظارت داشته باشید، از جمله نحوه واکنش خودتان متمرکز شوید.
و در آخر، توجه به تفاوت بین یک رهبر فداکار و رهبری که از خودش مراقبت نمی‌کند نیز مهم‌ست. مراقبت از خودتان را دست کم نگیرید. اگر اول از خودتان مراقبت نکنید نمی‌توانید رهبری کنید.
اصالت و مسئولیت‌پذیری
اگر تصویر محبوب دیگری در ارتباط با رهبری وجود داشته باشد، این شخصیت با اعتمادبه‌نفس و کاریزماتیک‌ست که افراد را به سمت خودش می‌کشاند. و آنها را تشویق می‌کند تا بهترین کار را انجام دهند. اما بیشتر اوقات، آنچه واقعاً در این سناریو اتفاق می‌افتد، اصالت‌ست، که یکی دیگر از ویژگی‌های رهبران بزرگراهی‌ست.
موفقیت یک رهبر به موفقیت افرادی که رهبری می‌کنند بستگی دارد. این رابطه‌ای‌ست که نیاز به اعتماد متقابل دارد. و اعتماد مستلزم اصالت‌ست. تیم شما باید بداند که شما از مکانی صادقانه می‌آیید. برای اینکه این ارتباط واقعی اتفاق بیفتد، و برای اینکه همه بتوانند به تمام قدرت و هدف‌شان قدم بگذارند، باید مایل باشید که آسیب‌پذیر، متواضع و مایل به اعتراف به عیوب‌تان باشید.
پذیرفتن اصالت را می‌توان به چند روش مختلف چارچوب‌بندی کرد. به‌عنوان مثال، شما می‌توانید از فکر کردن در شرایط دوگانه «موفقیت» و «شکست» دست بردارید. مکان صادقانه‌تری برای زندگی در بین این برچسب‌هاست.
اگر به این فکر می‌کنید که موفق هستید، به انکار شدن و تلاش برای پوشاندن اشتباهات‌تان در زمان‌های چالش‌برانگیز منجر می‌شود. به همین ترتیب، اگر خودتان را شکست‌خورده می‌دانید، به‌جای اینکه در موقعیت‌های مناسب قرار بگیرید، غرق در شکست خواهید شد. هر دو برچسب یک تله هستند. با دوری از آنها و زندگی بینابینی، روی زمین بمانید.
غلبه شخصیت بر شهرت
در همین راستا، شخصیت را بر شهرت در نظر بگیرید. چیزی که واقعاً شما را تعریف می‌کند و چیزی که می‌توانید کاملاً کنترل کنید، شخصیت شماست، نه شهرت شما. شخصیت شما با این که چه‌کسی هستید، انتخاب‌هایی که می‌کنید و نحوه تعامل شما با دیگران مشخص می‌شود. حفظ این تمرکز روی شخصیت می‌تواند در مواقع سخت کمک کند و شما را در بزرگراه رهبری نگه دارد.
همانطورکه مهاتما گاندی می‌گوید: «مرد با شخصیت خودش را شایسته هر مقامی می‌کند که به او داده شود.»
یکی دیگر از سنگ بنای اعتماد مسئولیت‌پذیری‌ست. ما قبلاً به عادت بد عدم مسئولیت‌پذیری اشتباهات‌مان اشاره کرده‌ایم، اما مسئولیت‌پذیری بزرگ‌تر از این‌ست. چیزهای کمی در رهبری مهم‌تر از تصمیم‌گیری هستند، و پذیرش مسئولیت‌پذیری نحوه حفظ نظم و انضباط و ثبات در ارزش‌های‌شان توسط رهبران‌ست. هم‌چنین آنها را قادر می‌سازد تا از تجربه یاد بگیرند و رشد کنند.
بدون پاسخگویی، رهبران خطر گمراهی و نزول در راه باریک را دارند. مثل آن ضرب‌المثلی‌ست که اگر نظارت و تعادل نداشته باشیم، قدرت فاسد می‌کند.
رد پاسخگویی به معنای رد یزرگراه رهبری است. رهبرانی که از مسئولیت شانه خالی می‌کنند، کسانی هستند که اعتماد پیروان‌شان را از دست می‌دهند و از زندگی چیزی نمی‌آموزند. در همین حال، کسانی که مسئولیت‌های‌شان را قبول می‌کنند، کسانی هستند که ارتباطات واقعی ایجاد می‌کنند. احترام به دست می‌آورند و تأثیر مثبت و ثابتی بر تیم‌های‌شان دارند.
تصویر کلان مثبت
بیایید همه‌چیز را با تمرکز بر برخی از ویژگی‌های اصلی باقی‌مانده رهبر بزرگراهی جمع کنیم.
امروز، شاید بیش از هر زمان دیگری، مهم‌ست که تمرکزتان را بر روی تصویر بزرگ‌تر حفظ کنید. همه‌چیز می‌تواند به سرعت تغییر کند، و هیچ کمبودی برای حواس‌پرتی وجود ندارد که برای جلب توجه شما رقابت کند. بنابراین اگر یک رهبر می‌خواهد سازمان‌ش پیشرفت کند، باید چشم‌انداز تصویر کلان را حفظ کند.
برای اینکه این اتفاق بیفتد، باید بالندگی‌تان را توسعه دهید. بالندگی کیفیتی‌ست که شما را از واکنش بیش از حد یا انجام کارها از کوری کوته‌بینانه باز می‌دارد. این کیفیت‌ست که به شما کمک می‌کند در موقعیت‌های پیچیده پیمایش کنید. و به‌طور مداوم تصمیماتی بگیرید که به نفع بیشتر باشد. بدون بالندگی، تقریباً ناممکن‌ست که با تصویر بزرگ‌تر زندگی کنید.
وقتی کسی به «تصویر بزرگ‌تر» اشاره می‌کند، آنچه که اغلب درباره آن صحبت می‌کند، زمینه‌ست. درک زمینه بزرگ‌تر یک موقعیت مستلزم تلاش مستمر و منسجم‌ست. زمینه می‌تواند روزبه‌روز تغییر کند، اما رهبران باید زمینه را بشناسند تا بهترین تصمیم را بگیرند. و پیامدهای گسترده اقدامات‌شان را درک کنند.
عبور از رقابت و حفظ امتیاز
اغلب، یک رهبر شرایط را فقط از نظر حفظ امتیاز در نظر می‌گیرد. تصمیمات آنها بر این اساس‌ست که بدانند چه‌کسی به آنها لطفی دارد یا چه‌کسی به آنها اشتباه کرده‌ست. به بیان ساده، رهبران بزرگراهی امتیاز را حفظ نمی‌کنند. حفظ امتیاز باعث ایجاد احساس گناه در دیگران، ایجاد احساس بی‌انصافی، تبدیل به یک عمل نظارتی و ایجاد استحقاق می‌شود. رهبرانی که امتیاز را حفظ می‌کنند، ناگزیر قربانی خراب کردن دیگران و ایجاد یک محیط معاملاتی می‌شوند که به اعتماد و روابط آسیب می‌زند.
به جای رقابت با دیگران، روی رفتارتان متمرکز شوید. و قانون پلاتین را در نظر بگیرید: با دیگران بهتر از رفتار آنها با شما رفتار کنید. این قاعده جوهره بزرگراه رهبری است. صرف نظر از اینکه دیگران چگونه رفتار می‌کنند مهربان و بخشنده باشید.
وقتی همه اصول یک رهبر عالی بودن را کنار هم می‌گذارید، در نهایت به مجموعه‌ای از شیوه‌هایی می‌پردازید که برای پیشی گرفتن دیگران از شما طراحی شده‌اند، که تعریف رهبری واقعی‌ست.
همانطورکه رالف والدو امرسون گفت، زندگی شامل چیزی‌ست که شما در طول روز به آن می‌اندیشید. رهبران بزرگراهی به این فکر می‌کنند که چگونه به دیگران سود ببرند. مثبت بیندیشید و آن افکار را به اعمالی تبدیل کنید که تأثیر مثبتی بر دیگران بگذارد.
خلاصه نهایی
نکته اصلی این خلاصه‌کتاب با عنوان بزرگراه رهبری جان سی. ماکسول اینکه اصول زیادی وجود دارد که باید درباره رهبری بزرگراهی در نظر گرفت که متعهد به رهبری با صداقت و ارتقای دیگران‌ست.
ماکسول بر اهمیت پیمودن بزرگراه رهبری با دادن بیش از آنچه می‌گیرید، توسعه ظرفیت عاطفی، قرار دادن افراد در اولویت کاری‌شان، پذیرش اصالت و پاسخگو بودن در قبال اعمال‌شان تأکید می‌کند. راه و روش رهبر بزرگراهی روشی‌ست که تلاش می‌کند تصویر بزرگ‌تر را ببیند، از مشکلات حفظ امتیاز اجتناب و واقعاً بهترین‌ها را برای دیگران آرزو کند.
از طریق بالندگی، درک زمینه و هدفمندی، می‌توانید تأثیر مثبت و متمایز ایجاد کنید. با پرورش ذهنیت سخاوتمندی، فروتنی و انعطاف‌پذیری، می‌توانید به طور الهام‌بخش اعتماد کنید. روابط قوی ایجاد کنید و به‌نحوی مؤثر رهبری کنید که به نفع همه باشد.
شما می‌توانید این کتاب را از انتشارات چیتگرها تهیه کنید.
