تأثیر عمیق و دگرگون‌ساز ویروس کرونا بر نحوه زندگی ما
پیکان آپولو (۲۰۲۰) یک نمای کلی و به‌موقع از بیماری همه‌گیر کروناویروس‌ست. این تحقیق با پشتیبانی دقیق پژوهشی، منشأ ویروس و پیامدهای آن برای پیشرفت جامعه بشری را بررسی می‌کند.
نیکولاس کریستاکیس، جامعه‌شناس، پزشک متخصص و استاد استرلینگ علوم اجتماعی و طبیعی در دانشگاه ییل‌ست. آثار قبلی وی شامل کتاب پرفروش طرح اولیه: ریشه‌های تکاملی یک جامعه خوب و متصل: قدرت شگفت‌آور شبکه‌های اجتماعی‌ست.
این کتاب چه‌چیزی برای من دارد؟ شیرجه عمیق به اقیانوس بیماری همه‌گیر ویروس کرونا.
محل‌های کار با اقدامات اجباری بسته شده‌ست. چهره‌های پوشیده‌شده با ماسک‌های بهداشتی؛ رسانه‌های اجتماعی با آمار آلودگی و جنجال‌های سیاسی اشباع شده‌ست: طی چند ماه کوتاه، بیماری همه‌گیر کروناویروس جهان را دگرگون کرده‌ست.
حال چه انتظاراتی از سال‌های آینده داریم؟ هنوز مشخص نیست. با این وجود، این گزارش دقیق تحقیقی و بنیادی-علمی، راه‌های مختلفی را برای ویروس کرونا می‌تواند به جامعه برای تغییر تحمیل کند.
این خلاصه‌کتاب دامنه وسیعی از رشته‌های علمی را از تاریخ و جامعه‌شناسی گرفته تا اپیدمیولوژی و ژنتیک ترسیم می‌کند تا نگاهی پیشگامانه به روش‌های قابل توجه و ظریف این همه‌گیری کنونی در زندگی روزمره داشته باشد.
سارس-۲ با چند عفونت در ووهان آغاز شد، اما به‌سرعت از كنترل خارج شد.
۲۶ دسامبر ۲۰۱۹. دکتر جیکسیان ژانگ، پزشکی در بیمارستان استانی هوبئی در ووهانِ چین، روند نگران‌کننده‌ای را گزارش می‌دهد. در موارد سندرم حاد تنفسی حاد، یا سارس، ناگهان افزایش یافته‌ست. در پایان ماه، ۱۰۴ نفر به بیماری سارس مبتلا شده‌اند. و در همان زمان ۱۵ مرگ رخ داده‌ست. پیکان آپولو
در ابتدا، مقامات بهداشتی چین تمایلی به ایجاد هشدارها نداشتند. اما بیماران مداوا نمی‌شوند و پزشکان خیلی زود دچار مشکل می‌شوند. در ژانویه، پکن تیم‌هایی از متخصصان اپیدمیولوژیست را برای بررسی شیوع ویروس می‌فرستد و به مقامات محلی دستور می‌دهد تا مدارس، مشاغل و سایر اماکن عمومی را تعطیل کنند. تا ۲۵ ژانویه، تقریباً تمام چین برای جلوگیری از شیوع بیماری تعطیل می‌شود.
در ۲۷ ژانویه، مرکز کنترل بیماری چینی مقصر عامل این هرج‌ومرج را مشخص می‌کند: یک نوع کروناویروس، با نام کوتاه سارس-کو‌وی-۲ [SARS-CoV-2] یا سارس-۲ [SARS-2]. چند ماه دیگر، دنیا را متحول خواهد کرد. پیکان آپولو
بازار دریایی
اولین افرادی که به سارس-۲ مبتلا شدند، به احتمال زیاد در بازار عمده‌فروشی غذاهای دریایی هونان، «بازار دریایی» در قلب ووهان، آلوده شدند. مانند بسیاری از بازارهای سراسر جهان، این بازار شلوغ حیوانات وحشی تازه را به صورت قصابی‌شده ارائه می‌دهد. این تماس نزدیک بین انسان و حیوان باعث می‌شود بیماری‌ها از یک گونه به گونه دیگر منتقل کنند.
ویروس سارس-۲ احتمالاً از خفاش‌ها نشأت گرفته‌ست. با این حال، این فقط یک تهدید برای انسان تبدیل شد که توانایی آلوده کردن افراد را ایجاد کند. این جهش کوچک باعث شد تا با سرعتی باورنکردنی در بین جمعیت‌های انسانی گسترش یابد. این نوع انتقال از فردی به فرد دیگر خطرناک‌ست. زیرا ویروس باعث بیماری کشنده‌ای به نام کووید-۱۹ می‌شود.
دانشمندان هنوز دقیقاً نحوه کار کووید-۱۹ را مطالعه می‌کنند. علائم مختلف آن شامل سرفه، تب، خستگی و – از همه عجیب‌تر – آنوسمی، یا از بین رفتن حس بویایی‌ست. برای برخی از بیماران، ویروس به آلوئول‌ها حمله می‌کند، بخشی از ریه‌ها که مسئول تبادل اکسیژن‌ست، که می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی شدید و در نهایت مرگ شود. حدود ۵۰ درصد بیماران هیچ علامتی ندارند، در حالی‌که تخمین زده می‌شود ۱ تا ۱/۲ درصد افراد بر اثر ویروس می‌میرند. پیکان آپولو
از زمان شیوع اولیه، سارس-۲ تقریباً در همه کشورهای کره زمین گسترش یافته‌ست. در این راه، دولت‌ها سعی کرده‌اند با مقررات دقیق، روند گسترش را کنترل کنند در حالی‌که افراد روزمره زندگی کاری و اجتماعی‌شان را متناسب با تهدید جدید تطبیق داده‌اند. هنوز هم، از اول ژوئیه ۲۰۲۰، بیش از یک میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر این بیماری جان‌شان را از دست داده‌اند و پایانی برای آن وجود ندارد.
ویروس سارس-۲ از کیفیت ایده‌آل برای ایجاد یک همه‌گیری پایدار برخوردارست.
در آوریل ۲۰۲۰، اوضاع برای ماریلی شاپیرو آشر خوب نبود. او ۱۰۷ ساله بود و کوید-۱۹ برای او مثبت تشخیص داده شد. پزشکان گفتند که شانس زنده ماندن وی کمتر از ۵۰ درصدست. با این حال، علی‌رغم شانس، او تلاش زیادی کرد.
به طرز حیرت‌انگیزی، این اولین باری نبود که آشر به یک ویروس خطرناک مبتلا می‌شد. برگردیم به ۱۹۱۸، و بیش از یک قرن قبل، او از آنفلوانزای اسپانیایی، یک نوع کشنده آنفلوانزا، جان سالم به در برد و زنده مانده بود. آنفولانزای اسپانیایی میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان کشته و آن را به کشنده‌ترین بیماری همه‌گیر در حافظه تاریخی دوران مدرنیته تبدیل کرده‌ست.
همانطور که داستان آشر نشان می‌دهد، بشریت به طور کلی همیشه مجبور به دفع ویروس‌های جدیدست. گاهی اوقات، مهار شیوع و همه‌گیری آسان ست. اما، هر چند دهه، با فشار جدیدی روبرو خواهیم شد که کنترل آن واقعاً سخت‌ست.
همانطورکه از نام آن پیداست، سارس-۲ تنها ویروس کرونا نیست. در حقیقت، بسیاری از انواع ویروس کرونا در بین جمعیت بومی – یا در گردش مداوم – هستند. خوشبختانه این موارد خفیف هستند و فقط باعث سرماخوردگی می‌شوند. با این حال، در ۲۰۰۳، ویروس کرونای جدید به نام سارس-۱ در هنگ کنگ ظهور پیدا کرد. در عرض چند ماه، آن را به ۲۹ کشور مختلف گسترش داد. و بیش از ۸۰۰۰ نفر را قبل از شیوع آن کشت. پیکان آپولو
سارس-۱
بنابراین، چرا سارس-۱ در حالی‌که سارس-۲ هنوز در سراسر جهان بیداد می‌کند، پراکنده شد؟ برای شروع، سارس-۱ بسیار کشنده بود. هر ویروس دارای میزان مرگ‌ومیر موردی یا سی‌اف‌آر [CFR]ست. این احتمال مرگ شخصی پس از آلوده شدن‌ست. سی‌اف‌آٰر برای شیوع ۲۰۰۳، ۱۰ درصد بود، به معنی اینکه بسیاری از بیماران را قبل از انتشار بیماری از بین برد. سی‌اف‌آر برای سارس-۲ نزدیک به ۲ درصدست، به معنی اینکه افراد به احتمال زیاد به عنوان ناقل بیماری زندگی می‌کنند.
تفاوت کلیدی دیگر در میزان تولید مثل ویروس یا آرصفر [R0]ست. این آمار با نشان دادن میانگین تعداد افرادی که یک فرد بیمار معمولاً آلوده می‌کند، توانایی انتشار ویروس را اندازه‌گیری می‌کند. آرصفر برای سارس-۱ بسیار پایین بود. نرخ سارس-۲ در حدود دو تا سه تخمین زده می‌شود. و باعث می‌شود که بسیار مسری‌تر باشد. پیکان آپولو
این امر تا حدی به دلیل اینکه سارس-۲ دارای یک دوره طولانی عفونت تحت بالینی‌ست. این بازه زمانی یعنی بیمار هنوز احساس سلامتی می‌کند. اما در واقع توانایی انتقال ویروس به دیگران را دارد. بنابراین، در حالی‌که افراد مبتلا به سارس-۱ فقط پس از نشان دادن علائم می‌توانند دیگران را آلوده کنند، افراد آلوده به سارس-۲ بیش از یک هفته مسری هستند. و حتی قبل از اینکه متوجه شوند بیمار هستند. این امر مهار ویروس را بسیار سخت می‌کند، زیرا مردم معمولاً از انتشار آن آگاهی ندارند.
ما می‌توانیم با تغییر رفتارمان همه‌گیری‌ها را کند و متوقف کنیم.
سرخک تب اسکارلت. حصبه بیماری سل. به واسطه هر یک از این بیماری‌ها سالانه هزاران نفر جان خود را از دست می‌دادند. امروزه به لطف کشف روش‌های درمانی مانند پنی‌سیلین، ایزونیازید و کلرامفنیکل، دیگر این خطر وجود ندارد. بنابراین، متشکریم، داروسازی!
اما این تمام ماجرا نیست. اگر میزان مرگ‌ومیر هر یک از این بیماری‌ها را بررسی کنید، کنجکاوی‌تان بیدار خواهد شد. بیشترین افت در مرگ‌ومیرهای سالانه مدت‌ها قبل از معرفی هر داروی شگفت‌انگیزی رخ داده‌ست. بنابراین اگر داروهای جدید راه‌حل اصلی این گرفتاری‌های وحشتناک نباشند، چه‌چیزی می‌توانند باشند؟ پیکان آپولو
در واقع، بسیاری از این داستان‌های موفقیت بهداشت عمومی ناشی از پیشرفت‌های اساسی در بهداشت مانند معرفی شیوه شست‌شوی دست یا افزایش دسترسی به آب آشامیدنی تمیزست. به نظر می‌رسد این موارد راهکارهای ساده‌ای باشد، اما چنین مداخلات غیردارویی یا ان‌پی‌آی [NPI] اغلب مهم‌ترین جنبه‌های کنترل بیماری هستند.
هنگامی‌که سارس-۲ برای اولین بار وارد مرحله جهانی شد، دانشمندان می‌دانستند که تولید یک واکسن مناسب ممکن‌ست سال‌ها طول بکشد. با این حال، برای نجات جان افراد، کاهش نرخ تولید ویروس بسیار مهم بود تا افراد کمتری بیمار و با سرعت کمتری روبه‌رو شوند. این عبارت معروف «مسطح کردن منحنی» را ایجاد کرد. برای جلو بردن این امر، مقامات بهداشتی ان‌پی‌آی‌های مختلفی را توصیه کردند که قصد دارند راه‌های موجود برای انتشار ویروس را کاهش دهند.
تعطیل کردن
در ایالات متحده آمریکا، تلاش برای مسطح کردن منحنی شامل «تعطیل کردن» بود که باعث بسته شدن مدارس، مشاغل و دیگر مکان‌های تجمع عمومی شد. اینها از اواسط ماه مارس آغاز شد و در آوریل به اوج خود رسید، زمانی که طبق گفته واشنگتن پست، آمریکایی‌ها ۹۳ درصد وقت را در خانه گذراندند. این اقدام شدید وقفه‌ای بسیار ضروری در انتقال ویروس ایجاد کرد، اما هزینه اقتصادی داشت. تا ماه مه، نرخ بیکاری به بالای ۱۵ درصد رسیده بود. پیکان آپولو
یکی دیگر از ان‌پی‌آی‌های مؤثر استفاده از ماسک‌ست. در حالی‌که این روش در اصل برای صرفه‌جویی در تجهیزات برای متخصصان پزشکی دلسرد نمی‌شد، اما در نهایت بیشتر مردم این عادت را پذیرفتند. تا آوریل، ۷۵ درصد از آمریکایی‌ها استفاده از ماسک در خارج از خانه را گزارش کردند. این تعداد قابل توجه‌ست زیرا حتی یک ماسک پنبه‌ای ساده می‌تواند توزیع قطرات ویروسی را تا ۹۹ درصد کاهش دهد.
متأسفانه، در نهایت برخی از افراد به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند. در این موارد، دولت‌ها ان‌پی‌آی به نام ردیابی تماس را امتحان کرده‌اند. این به معنای ردیابی دقیق و قرنطینه کردن فردی‌ست که فرد آلوده با او تماس گرفته‌ست. این بسیار مؤثرست. هم‌چنین بسیار وقت‌گیرست. اجرای کارآمد یک برنامه ردیابی در ایالات متحده ممکن‌ست به ۳۰۰,۰۰۰ کارگر نیاز داشته باشد. این یک هزینه زیادست.
شیوع ویروس کرونا با ترس و دروغ بدتر می‌شود.
با واندا دسل، پرستار ۷۶ ساله از کالیفرنیا آشنا شوید. هنگامی‌که وی در مارس ۲۰۲۰ بر اثر کووید-۱۹ درگذشت، خانواده داغدارش مجبور شدند از طریق چت ویدیویی خداحافظی کنند. خطر عفونت برای مراجعه حضوری خیلی زیاد بود.
با ریچارد لویتان، پزشکی از نیوهمپشایر آشنا شوید. در هنگام شیوع شهر نیویورک، وی برای کمک به بیمارستان‌ها در منهتن سفر کرد. او قصد داشت نزد برادرش بماند، اما وقتی به آنجا رسید، صاحبخانه برادرش اجازه نمی‌دهد وارد آپارتمان شود. صاحبخانه نگران بود که ممکن‌ست ناقل ویروس باشد. پیکان آپولو
با الکس جونز، یک شخصیت رسانه‌ای از تگزاس آشنا شوید. با افزایش مرگ‌ومیر ویروس کرونا، وی فروش نقره کلوئیدی را به عنوان یک درمان شگفت‌انگیز آغاز کرد. ماده‌ای که در برابر ویروس کاملاً بی‌فایده‌ست.
در طی زمان، همه‌گیری و شیوع بیماری، بیش از خودِ بیماری نگران‌کننده‌ست. شبح بیماری با کاشتن بذر بدبختی، ترس و اطلاعات نادرست بر هر بخش از جامعه تأثیر می‌گذارد. پیکان آپولو
شبح بیماری
بیماری‌های همه‌گیر اتفاقات وحشتناکی هستند و با تأثیرات روانشناختی آنها بدتر می‌شوند. نظرسنجی‌ها پیش از این نشان داده‌اند که اثرات ناشی از سارس-۲ به طور قابل توجهی احساسات منفی را در کل جامعه افزایش داده‌ست. در ۲۰۱۹، ۸۳ درصد آمریکایی‌ها احساس شادی داشتند. در آوریل ۲۰۲۰، این میزان به ۶۴ درصد کاهش یافت. در همین حال، در همان دوره، احساس نگرانی، ناراحتی و عصبانیت افزایش یافته‌ست.
پریشانی عاطفی از دست دادن عزیزان، ترس از عفونت و از دست دادن بالقوه معیشت، افراد را مشتاق هر نوع تسکین روانی می‌کند. متأسفانه، این افراد باعث می‌شود که دیگران به دنبال سرزنش در بدبختی‌شان باشند. در پی این شیوع، تئوری‌های توطئه به شدت در جریان‌ست. به عنوان مثال، یک نظرسنجی اخیر نشان داد که ۲۹ درصد از آمریکایی‌ها معتقدند سارس-۲ به طور عمدی در آزمایشگاه چین طراحی شد. پیکان آپولو
متأسفانه، این اتهام غیر واقعی تنها محبوب اطلاعات غلط نیست. در طول همه‌گیری، مقامات دولتی بارها و بارها واقعیت‌ها را به نفع خودشان پیچانده‌اند. دولت ترامپ خطر ویروس را نادیده گرفته و تا آنجا پیش رفته‌ست که مقامات سی‌دی‌سی [CDC] را در فوریه ۲۰۲۰ به دلیل پیشنهاد احتمال شیوع بیماری همه‌گیر به ایالات متحده مؤاخذه می‌کند. خودِ ترامپ بارها ادعا کرده‌ست که ویروس مهار شده‌ست، حتی با افزایش مداوم عفونت و مرگ‌ومیر.
همه این ترس و اطلاعات بد باعث بدتر شدن همه‌گیری می‌شود. در سراسر ایالات متحده آمریکا، بسیاری از آنها خطر واقعی ویروس را نادیده می‌گیرند. و همچنان در حوادث شلوغ جمع می‌شوند. برخی دیگر با توصیه‌های بد پزشکی، مانند یک زن و شوهر در آریزونا، که مواد پاک‌کننده سمی را نوشیدند. و معتقد بودند می‌توانند با ویروس مبارزه کنند، عمل می‌کنند. هر دو این واکنش‌های شدید منجر به رنج‌های غیرضروری و قابل اجتناب می‌شود. پیکان آپولو
همه گیری سارس-۲ طبقه‌بندی اجتماعی موجود را تغییر و تشدید می‌کند.
این صحنه را تصور کنید: شما یک کارمند یقه‌سفیدید که در منهتن زندگی می‌کنید. وقتی کروناویروس به شهر نیویورک می‌آید، شما به راحتی چمدان‌تان را بسته و به یک خانه تابستانی در شمال می‌روید. به هر حال، شما می‌توانید از هر کجا کار کنید. و اگر به طور اتفاقی بیمار شوید، بیمه درمانی شما بهترین مراقبت را برای شما به همراه دارد.
اکنون، یک سناریوی متفاوت وجود دارد: شما یک نگهبان دون‌پایه کوئینز هستید. وقتی کروناویروس به سراغ شما می‌آید، شما حق انتخاب دارید. یا به کارتان ادامه دهید و به ویروس کرونا مبتلا شوید یا خودتان را در آپارتمان کوچکی قرنطینه کنید که با پنج نفر دیگر از جمله پدربزرگ و مادربزرگ پیرتان زندگی می‌کنید. به عبارت دیگر، شما می‌توانید در معرض خطر بیماری قرار بگیرید یا از شکست‌تان اطمینان حاصل کنید.
مطمئناً همه ترجیح می‌دهند تا منهتن‌نشین باشند. با این حال، برای بسیاری از مردم در سراسر آمریکا، داستان دوم به واقعیت نزدیک‌ترست و اتفاق می‌افتد.
ممکن‌ست به نظر برسد که ویروس‌ها موجودات خنثایی هستند. بله، آنها باعث رنج می‌شوند، اما درد به همان اندازه توزیع می‌شود. با این حال، این اتفاق عجیبی نیست. بیماری‌ها اغلب به طُرُق مختلف بخش‌های اجتماعی مختلف را تحت تأثیر قرار می‌دهند و سارس-۲ نیز از این قاعده مستثنی نیست. به عنوان مثال، افراد مسن بسیار بیشتر در معرض خطر هستند. اگر زیر ۲۰ سال هستید، احتمال مرگ شما حدود ۱ در ۲۰,۰۰۰ست. اگر بالای ۵۰سال هستید، این احتمال به ۱ در ۱۰۰ می‌رسد. به همین ترتیب، به نظر می‌رسد مردان به دلیل تفاوت در سلامت کلی با دو برابر سرعتِ زنان می‌میرند. پیکان آپولو
جوامع حاشیه‌نشین
یک روند تکراری از طریق همه‌گیری سارس-۲ اینکه جوامع حاشیه‌نشین با بدترین نتایج روبرو هستند. این در اختلاف نژادی در میزان آلودگی و آمار مرگ‌ومیر مشهودست. در ایالات متحده، هنگامی‌که با سفیدپوستان آمریکایی مقایسه می‌شود، آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار و سیاه‌پوست سه برابر بیشتر دچار کوید-۱۹ می‌شوند. و دو برابر بیشتر در اثر بیماری می‌میرند. به همین ترتیب، شدیدترین شیوع در جوامع بومی آمریکایی‌های کم‌درآمد و محروم رخ داده‌ست.
این اختلافات تا حدی به وضعیت نابرابر اقتصادی در این گروه‌ها نسبت داده می‌شود. به عنوان مثال، اقلیت‌های نژادی به احتمال زیاد مشاغلی دارند که به کار شخصی احتیاج دارد. این امر احتمال قرار گرفتن در معرض بیماری را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، چنین مشاغلی معمولاً دستمزد کمی دارند و هیچ‌گونه پوشش بهداشتی ندارند، دو عامل مرتبط با مسائل مزمن سلامتی مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی عروقی. این شرایط زمینه‌ای احتمال مرگ‌ومیر ناشی از کووید-۱۹ را بسیار افزایش می‌دهد.
با این وجود، هرچند که این طبقه‌بندی‌ها وحشتناک‌ست، اما همه‌گیری هم‌چنین برخی از همبستگی‌های اجتماعی را به وجود آورده‌ست. در بخش بعدی این پویایی را بررسی خواهیم کرد.
تهدید کروناویروس باعث همکاری بسیاری شد
در مارس ۲۰۲۰، دانشگاه ییل همه کلاس‌های حضوری را لغو کرد. دانشجویان مقطع کارشناسی این دانشگاه به خانه بازگشتند تا منتظر ویروس بمانند. با این حال، یکی از آنها، در مقطع کارشناسی به نام لیام الکیند، راضی نبود که تمام روزش را صرف یادداشت‌برداری به صورت آنلاین بگذراند. پیکان آپولو
در عوض، او و دوستان‌ش تصمیم گرفتند به افراد نیازمند کمک کنند. آنها با همکاری یکدیگر دستان نامرئی [Invisible Hands] را تأسیس کردند، سازمانی که برای تحویل مواد غذایی و سایر لوازم به ساکنان سالخورده در سراسر منهتن طراحی شده‌ست. طی چهار روز، آنها ۱,۲۰۰ داوطلب داشتند. در عرض یک ماه، آنها ۱۲,۰۰۰ نفر داشتند.
واضح‌ست که فشارهای همه‌گیری همیشه منجر به اختلاف و بی‌اعتمادی نمی‌شود. در حقیقت، چنین شرایط دشواری معمولاً انگیزه‌های نوع‌دوستی ما را به وجود می‌آورد. پیکان آپولو
دستان نامرئی فقط یکی از بسیاری از سازمان‌های کمک متقابل‌ست که در پی کوید-۱۹ شکل گرفت. در سراسر کشور، مردم برای اطمینان از دسترسی همسایگان‌شان به غذا، سرپناه، مراقبت از کودکان، حمل‌ونقل و ارائه خدمات بهداشتی-روانی شبکه‌های اجتماعی ایجاد کردند. طبق یک نظرسنجی، تا ماه مه ۲۰۲۰، حیرت‌انگیزست که ۳۷ درصد آمریکایی‌ها وقت، مواد یا پول به سازمان‌های خیریه اهداء کرده بودند.
رفتارهای مهربانانه
به گفته دانشمندان علوم اجتماعی، چنین رفتارهای مهربانانه‌ای در حوادث نامعمول نیست. در بسیاری از موارد، ناملایمات مردم را دعوت می‌کند تا نیازهای دوستان، خانواده و حتی غریبه‌ها را بیش از نیاز خودشان قرار دهند. به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر مؤثرترین روش برای تنظیم پیام‌های بهداشت عمومی را بررسی کرده‌ست. آنها دریافتند که اگر پیام‌ها درباره محافظت از سلامتی دیگران باشد انگیزه بیشتری برای تغییر رفتارشان دارند. اگر توصیه درباره محافظت از خودشان باشد، مردم کمتر گوش می‌دهند. پیکان آپولو
این پویایی فداکارانه به ویژه در اقدامات پزشکان، پرستاران و سایر کارگران مشهودست که در تمام شیوع بیماری به زحمت‌شان ادامه می‌دهند. در اوایل شیوع، بسیاری از بیمارستان‌ها فاقد تجهیزات محافظت شخصی برای ایمن‌سازی همه بودند. بی‌تردید، بسیاری از کارمندان لوازم‌شان را از کیسه‌های زباله تهیه کردند. خودشان ماسک درست کردند و با وجود خطرات به نجات جان‌شان ادامه دادند.
این روحیه همکاری نیز به جستجوی واکسن دامن می‌زند. محققان در سراسر جهان برای تسریع در تولید دارو اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند. علاوه بر این، افراد در حال حاضر برای انجام کار خطرناک آزمایش داروهای جدید صف‌آرایی می‌کنند. از آوریل ۲۰۲۰، بیش از ۱۵۰۰ نفر برای دریافت واکسن‌های آزمایشی ثبت‌نام کرده‌اند. حتی اگر چنین آزمایشی به طور بالقوه خطرناک باشد، بسیاری هنوز هم می‌خواهند در یافتن راه‌حل کمک کنند.
همه‌گیری از بسیاری جهات، کوچک و بزرگ را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
برخی ممکن‌ست شیوع کروناویروس را در سراسر جهان به عنوان یک رویداد مهم با نسبت لرزش زمین توصیف کنند. با این حال، اگر از توماس لکوک، لرزه‌نگار در رصدخانه سلطنتی بلژیک بپرسید، کاملاً برعکس بود.
می‌بینید، آزمایشگاه لِکوک‌کیو [Lecocq] شامل تجهیزات حساس لرزه‌نگاری‌ست که قادر به ضبط هر دقیقه لرزش و تنش در سراسر کره زمین‌ست. با این حال، در مارس ۲۰۲۰، در حالی‌که بیشتر اروپا به خواب تعطیلی می‌رفت، این سازه‌ها آرامش عجیبی را ثبت کردند. افت ناگهانی فعالیت‌های انسانی چنان چشم‌گیر بود که به معنای واقعی کلمه زمین را ساکت‌تر کرد. پیکان آپولو
چنین اتفاق نامعمولی فقط نشان می‌دهد که مقیاس عظیم اختلال همه‌گیر در همه‌گیرست. در طی چند ماه کوتاه، این رویداد جهانی زندگی روزمره را در سراسر کره زمین تغییر داد. علاوه بر این، اثرات آن برای سال‌های آینده ادامه خواهد داشت.
تغییر سریع
با گسترش ویروس کرونا در سراسر جهان، بسیاری از مسائل خیلی سریع تغییر کردند. با پر شدن بیمارستان‌ها و خانه‌های تشییع جنازه، کلیساها و مکان‌های کنسرت خالی شدند. تقاضا برای سوخت و قیمت نفت کاهش یافت، در حالی‌که فروش مشروبات الکلی به بالاترین حدش رسید. این تحولات سریع فقط اولین تغییر بود که مطمئناً ادامه خواهد یافت، زیرا ویروس همه جنبه‌های زندگی را دگرگون می‌کند.
یک تنظیم بسیار محسوس در زندگی روزمره ما نحوه تعامل ما در جمع‌ست. ماسک‌ها اکنون جزو لوازم ضروری زندگی در نظر گرفته می‌شوند و سلام و احوال‌پرسی حضوری را تابو می‌دانند. دشوارست بگویید که این آداب و رسوم جدید بین‌فردی چه مدت به طول خواهد انجامید. اما ممکن‌ست مدت طولانی پس از مهار ویروس باقی بماند. سال‌ها بعد، سلام و احوال‌پرسی با کمان یا حرکات مشابه ممکن‌ست کاملاً مؤدبانه باشد.
آموزش مجازی و کار از راه دور
سایر تأثیرات خوش‌خیم نیستند. ظهور آموزش مجازی و کار از راه دور درها را برای اشکال جدید نظارت سرزده باز کرده‌ست. در بسیاری از حوزه‌های قضایی، دانشجویان آزمون‌پذیر به طور فزاینده‌ای تحت نظارت فناوری‌های شناسایی چهره و ردیابی چشم قرار می‌گیرند. در همین حال، بسیاری از رؤسا با نرم‌افزار مشابه بهره‌وری کارگر را نظارت می‌کنند. از آن بدتر، داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط این شرکت‌ها بدون اجازه کاربران ذخیره و فروخته می‌شود. پیکان آپولو
تغییرات بیشتری مطمئناً در راه خواهد بود. برخی از شهرها و خیابان‌ها را به روی خودروها می‌بندند تا فضای بیشتری برای گردش عمومی ایجاد کنند. دیگران در حالی‌که ساکنان ثروتمندتر به روستا فرار می‌کنند، یک مهاجرت گسترده را مشاهده می‌کنند. کارگران ضروری مانند کارمندان مواد غذایی و رانندگان تحویل کالا که با انرژی جدید شاد شده‌اند، به طور فزاینده‌ای برای دستیابی به حقوق بیشتر و به رسمیت شناختن مبارزه می‌کنند. اینکه این تغییرات در آینده چگونه انجام می‌شود، مشخص نیست. اما یک چیز مسلم‌ست: جهان هرگز مثل سابق نخواهد بود.
مسیر آینده همه‌گیری سارس-۲ همچنان نامشخص‌ست.
اواخر دهه ۱۸۸۰ و جهان با آفت دیگری روبرو شده‌ست. از شهر دورافتاده بخارا، در ازبکستان کنونی آغاز می‌شود. و از طریق خطوط ریلی تازه ساخته‌شده به اروپا گسترش می‌یابد. به‌زودی مردم در سن‌پترزبورگ، سپس برلین، سپس پاریس و لیسبون می‌میرند. با رسیدن آن به ایالات متحده آمریکا، یک چهارم میلیون نفر کشته شده‌اند. پیکان آپولو
بنابراین، چه اتفاقی برای این بیماری شرور افتاد؟ چگونه طاعون پایان یافت؟ خوب نیست حداقل، نه واقعاً. دانشمندان گمان می‌کنند عامل بیماری‌زای این بیماری اوسی۴۳ [OC43]، نوعی ویروس کروناست. این نام ممکن‌ست آشنا نباشد، اما شما احتمالاً از قبل با ویروس کاملاً آشنا هستید. اوسی۴۳ هنوز در میان ماست. امروزه باعث سرماخوردگی می‌شود.
این احتمال وجود دارد که سارس-۲ مسیر مشابهی را دنبال کند. همه‌گیری پایان می‌یابد، اما ویروس ممکن‌ست باقی بماند.
همه‌گیری ویروس کرونا
هنوز خیلی زودست که بگوییم همه‌گیری ویروس کرونا چگونه ظاهر می‌شود. با این حال، ما می‌توانیم حدس‌هایی پیش‌بینی‌شده بزنیم. یک احتمال اینکه بشریت به مصونیت گله‌گزاری دست بزند. زمانی که افراد کافی در برابر ویروس در امان هستند که شیوع بیماری در آن دشوارست. ما می‌توانیم این کار را با یک واکسن مؤثر به وجود آوریم، یا اینکه به صورت طبیعی اتفاق می‌افتد. با این حال، این فقط پس از انعقاد شیوع ۷۰ درصدی کوید-۱۹ در جهان اتفاق می‌افتد.
احتمال دیگر اینکه سارس-۲ جهش کرده، کشنده‌تر می‌شود. یک ویروس واقعاً موفق به میزبانان‌ش برای زنده‌ماندن به اندازه کافی برای شیوع بیماری احتیاج دارد، بنابراین فشارهای تکاملی وجود دارد تا ناقلین بیماری با گذشت زمان خفیف شوند. این احتمالاً همان اتفاقی‌ست که با اوسی۴۳ رخ داد. بعد از شروع اولیه‌ش در سراسر جهان، یک نوع ملایم‌تر از ویروس پیروز شد، که هنوز هم در حال گردش‌ست. پیکان آپولو
و البته ویروس‌ها تنها موجوداتی نیستند که سازگار می‌شوند. برخی شواهد نشان می‌دهد که برخی تغییرات ژنتیکی باعث مقاومت برخی از افراد در برابر این بیماری می‌شود. در طول نسل‌ها، انتخاب طبیعی ممکن‌ست این ویژگی را بیشتر متداول کند، بنابراین به فرزندان‌مان مصونیت می‌بخشد. این در طول تاریخ اتفاق افتاده‌ست. پویایی مشابه باعث می‌شود جمعیت در مناطق غنی از مالاریا در جهان نسبت به همتایان اروپایی خودش در برابر این بیماری مقاومت نشان دهند.
با کنار گذاشتن بیوشیمی، معنی‌دارترین معیار غلبه بر یک همه‌گیری یک معیار اجتماعی‌ست. شیوع بیماری فقط زمانی پایان می‌یابد که زندگی دوباره با همان احساس طبیعی ادامه پیدا کند. این مستلزم اینکه همه، از جمله آسیب‌پذیرترین و حاشیه‌نشین‌ترین اعضای جامعه ما، باید از بازگشت به جامعه احساس امنیت کنند. این امر ممکن‌ست یک تلاش مشترک عظیمی را بطلبد، اما ما با چالش روبرو هستیم. از این گذشته، ما باید بپذیریم که همه‌گیری دیگری می‌تواند در گوشه‌وکنار جهان اتفاق بیفتد.
خلاصه نهایی
از زمان ظهور ویروس سارس-۲ در پاییز ۲۰۱۹، جهان به همین شکل نبوده‌ست. تلاش برای مهار گسترش فقط تا حدی مؤثر بوده‌ست. در تابستان ۲۰۲۰، حدود ۵۰۰,۰۰۰ نفر بر اثر کروناویروس جان‌شان را از دست داده بودند. در حالی‌که میلیاردها نفر دیگر مجبور به تغییر زندگی روزمره‌شان شدند. مشخص نیست که آینده چه آینده‌ای را به همراه خواهد آورد. اما همه‌چیز، از آداب و معاشرت بین‌فردی ما گرفته تا سیستم‌های اقتصادی ما، ممکن‌ست توسط همه‌گیری، برای همیشه تغییر کند.
مشق تغییر
با پیروی از دستورالعمل‌های بهداشت عمومی از دیگران محافظت کنید.
واکسن آینده ممکن‌ست از شیوع مداوم راحت باشد. در این بین، بهترین اقدام کاهش سرعت انتشار ویروس با دنبال‌کردن مداخلات ساده غیر دارویی مانند شستن دست‌ها، ماسک‌زدن در محیط عمومی و جلوگیری از اجتماعات بزرگ‌ست. مطمئناً جالب نیست اما می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد. پیکان آپولو
شما می‌توانید این کتاب را از انتشارات چیتگرها تهیه کنید.
