سیستم نوین نوآوری شرکتی (جعبهابزار نوآوری)
مرحله چهارم: راه اندازی کسب و کار
راه اندازی کسب و کار چهارمین مرحله برنامه رشد شرکتیست. چگونه سازمانی سرمایهگذاری مخاطرهآمیز یا کارآفرینی سازمانی را پیادهسازی میکند؟ چگونه میتوان نتایج را ارزیابی کرد؟ برخی از معیارها و سنجههای مطلوب کداماند که میتواند مورد استفاده قرار گیرند؟
کارآفرینی سازمانی راهبردی برای بهبود عملکرد شرکتهاست. کارآفرینی سازمانی داخلی وقتی رخ میدهد که فرایند جدید یا کسبوکار جدید در حوزه سازمانی بنگاه مادر ایجاد شود. سرمایهگذاری مخاطرهآمیز بیرونی شامل سرمایهگذاریهای راهبردی در خارج از حوزه سازمانی شرکتست.
راهاندازی کسبوکار مشترک شکلی از سرمایهگذاری مخاطرهآمیز بیرونیست که شامل سرمایهگذاری مشترک با سازمان مادر دیگریست که منجر به ایجاد سازمانی جدید با دو سازمان مادرست که به حیات خودش ادامه میدهد. در این مرحله بهترین گزینه برای راهاندازی کسبوکار کارآفرینانه و الگوهای مرتبط با آن به شما پیشنهاد میشود.
چهار نوع مختلف راهاندازی کسبوکار کارآفریني سازمانی را این گونه بيان میکند: (۱) راه اندازی کسب و کار بومسامانه [ecosystem]، (۲) راهاندازی کسبوکار نوآوری، (۳) راهاندازی کسبوکار برداشت، و (۴) راه اندازی کسب و کار سهامي خاص.
راهاندازی کسبوکار بومسامانه اشاره به ارتقاء نشاط شبکه کسبوکار دارد (مشتریان، تأمينکنندگان، توزیعکنندگان و حق امتیاز). راه اندازی کسب و کار بومسامانه از کارآفرینان در جامعه کسبوکاری خاصی از طریق سرمایه مخاطرهآميز برای بهبود چشمانداز کسبوکار موجود حمایت میکند. ارزش از طریق سهام اقلیت در شرکتهای سرمایهگذاریشده ایجاد میشود.
نوع دوم راهاندازی کسبوکار یعنی سرمایهگذاری مخاطرهآمیز نوآوری، اجرای روشهای سرمایه مخاطرهآميز در درون واحدهای موجود مانند تحقیق و توسعهست. این الگو استفاده میشود تا به تحریک فعالیتها با پاداشدهی به افراد بر اساس ارزش ایجادشده در واحدهاي موجود کمک کند.
نوع سوم از الگوي راهاندازی کسبوکار برداشتست. این الگو به دنبال تولید پول نقد از منابع مازاد شرکت از طریق صدور مجوز یا فروش داراییهاست. اغلب، کسبوکارهای جدید ایجاد میشوند تا کاملاً از منابع اضافی استفاده کنند.
سرمایهگذاری راهاندازی کسبوکار سهامي خاص یعنی نوع چهارم مربوط به واحدهای شرکتست که به عنوان گروههای سهامی خاص مستقل برای دستيابي به بازده مالی عمل میکنند.