علم جدید پوست و زیبایی شست‌وشوی کمتر
پاکیزگی (۲۰۲۰) توضیح می‌دهد که چرا شست‌وشوی زیاد مضرست. این کار به بزرگترین اندام ما آسیب می‌رساند: پوست. جیمز هامبلین، پزشک و روزنامه‌نگار دلایل اینکه چرا درباره بهداشت شخصی بسیار بنیادگرا شده‌ایم را بررسی می‌کند. و توضیح می‌دهد که چرا ممکن‌ست لازم باشد تا رویکردمان را تجدیدنظر کنیم.
جیمز هامبلین نویسنده روزنامه آتلانتیك، مدرس سیاست‌های بهداشت عمومی در دانشگاه ییل و پزشك متخصص در زمینه بهداشت عمومی و داروهای پیش‌گیری‌ست.
این کتاب چه‌چیزی برای من دارد؟ دریابید که ایده مدرن ما درباره بهداشت فوق‌العاده ممکن‌ست بیشتر از منافع‌ش آسیب برساند.
جهانی را تصور کنید که در آن همه از دوش گرفتن دست می‌کشیدند. مشمئزکننده‌ست، درسته؟ اما صبر کنید، اگر آن دنیا واقعاً برای سلامتی ما بهتر باشد چه می‌کنید؟
باور کنید یا نه، بعد از صحبت با میکروب‌شناسان، متخصصان پوست و مورخان، نویسنده جیمز هامبلین دریافت که ممکن‌ست همه ما بیش از حد تمیز باشیم. البته، ما هنوز باید دستان‌مان را بشوییم تا از گسترش عفونت، به‌ویژه در هنگام شیوع بیماری، جلوگیری کنیم. اما تمرکز ما بر روی پاکیزگی تقریباً بیش از اندازه ممکن‌ست سیستم ایمنی بدن ما را به خطر بیندازد. پاکیزگی
در عین حال، چرا ما اینقدر خوب شروع به شستن کردیم؟ مانند بسیاری چیزها، افزایش صابون‌سازی هم‌زمان با تولد سرمایه‌داری اتفاق افتاد. نزدیک به دو قرن پیش، بازاریابی هوشمندانه ما را متقاعد کرد که باید «با میکروب‌ها مبارزه کنیم». از آن زمان، تبلیغ‌کنندگان فقط در متقاعدسازی ما برای خرید محصولات مراقبت از پوست پیچیده‌تر عمل کردند. آنها به ما نوید پاکیزگی، سلامتی و زیبایی را می‌دهند.
اما پزشکان اکنون در حال درک اهمیت میکروبیوم طبیعی پوست ما هستند. همه آن باکتری‌هایی که در خارج از بدن ما زندگی می‌کنند.
دانش قدیم می‌داند که یک میکروبیوم متنوع برای روده بسیار مهم‌ست. اما برای پوست نیز مهم‌ست. و اگر سپری را با صابون برای خودتان درست کنید، به هیچ وجه نمی‌توانید این تنوع را ایجاد کنید.
ایده‌های مدرن «پاکیزگی» ما را وادار به غرق‌شدن در خودمان کرده‌ست.
نویسنده جیمز هامبلین پنج سال قبل از نوشتن مقاله پاکیزگی، دوش گرفتن را ترک کرد. او هنوز هم دستان‌ش را می‌شست و گاه‌گاهی بدن خودش را خیس می‌کرد، اما از آن زمان تاکنون، او تمام محصولات مراقبت شخصی را بیرون ریخت. این بخشی از «ممیزی وجودی» وی بود. هامبلین به‌تازگی شغل امن و پردرآمدش به‌عنوان پزشک را ترک کرده‌ست تا روزنامه‌نگار شود. و می‌خواست برای صرفه‌جویی در هزینه و وقت برخی از عادت‌ها را ترک کند.
چند ماه طول کشید تا بدن او به این تغییر عادت کرد. و وقتی این اتفاق افتاد، او متوجه شد که پوست او چرب‌تر شده و اکنون دچار اگزما شده‌ست. عطر و بوی او از نوع گل‌های مروارید نبود، اما، همانطوركه شریک زندگی‌ش گفت، او حالا «بوی آدم می‌دهد».
و علاوه بر این، او دریافت که اکثر محققان پوست که با آنها صحبت می‌کند نیز رویکردی ساده‌گرایی یا مینیمالیستی به عادت‌های دوش‌گرفتن دارند. پاکیزگی
پیشرفت‌های پزشکی و فناوری به معنی اینکه ما زمان بیشتری را در خانه و بیشتر اوقات‌مان را به پاکیزگی می‌گذرانیم. پس احتمال مرگ ما در اثر بیماری‌های عفونی بسیار کمتر شده‌ست. اما میزان بیماری‌های مزمن سر به فلک کشیده‌ست.
شرایط مزمن
برخی از این شرایط مزمن ممکن‌ست به دلیل شست‌وشوی زیاد خودمان باشد. یک نمونه آن درماتیت آتوپیک یا اگزماست. باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود.
سندی اسکوتنیکی، متخصص پوست و استاد دانشگاه تورنتو، به بیمارانی که فشار آتشین اگزما را تجربه می‌کنند توصیه می‌کند از دوش آب گرم صرف‌نظر کنند و صابون‌ها و ژل‌ها را دور بریزند. به هر حال، این محصولات بیشتر از مواد شوینده ساخته می‌شوند که می‌توانند برای پوست مضر باشند. وی توصیه می‌کند که بیماران به‌سادگی زیر بغل، کشاله ران و پاها را بشویند.
این «ساده‌گرایی صابونی» به پوست کمک می‌کند آنچه را انجام دهد که به بهترین وجه انجام می‌دهد: حفظ تعادل. انجام این کار طی میلیون‌ها سال تکامل یافته‌ست. دانشمندان اکنون در حال بررسی نحوه کار میکروب‌های روی پوست – میکروبیوم آن – با محیط ما هستند.
تحقیقات جدید درباره نقش غدد تعریق بیشتر نشان داده‌ست. آنها در کشاله ران و زیر بغل نشسته و ترشحات چربی را ایجاد می‌کنند که باعث بوی بد بدن می‌شود. اما آنها هم‌چنین کاری بسیار مفید انجام می‌دهند: آنها تریلیون میکروبی را حفظ کنند که در درون و بیرون بدن ما زندگی می‌کنند.
ممکن‌ست به نظر ناخوشایند باشد، اما این میکروب‌ها ممکن‌ست در واقع به عنوان یک لایه نامرئی پوست ما عمل کنند. آنها پیوند پویای پوست را با جهان خارج تقویت می‌کنند. پاکیزگی
دلایل پاکیزگی در طول تاریخ بشر تغییر کرده‌ست.
ما همیشه وسواس تمیز کردن عقیم نبودیم. قبل از تئوری میکروب، مردم به دلایل مختلف از جمله سرگرمی و سلامتی عمومی حمام می‌کردند.
بیایید به عنوان مثال حمام روم باستان را بررسی کنیم. آنها محلی برای معاشرت و آرامش بودند. شست‌وشو آخر شد در آن حمام‌ها سیستم گردش خون وجود نداشت، بنابراین، آب تقریباً حتمی فیلمی از عرق و کف انسان را به همراه داشت. بهداشت نمی‌تواند نگران‌کننده باشد.
و در اورشلیم باستان، مردم خودشان را می‌شستند تا از آلودگی معنوی جلوگیری کنند. عبرانی‌ها قبل از رفتن به معبد به شستن دست و پا احتیاج داشتند. آنها هم‌چنین خواستار شستن دست‌های افراد قبل و بعد از غذا بودند. خاخام‌ها می‌گفتند که نظافت جسمی منجر به خلوص معنوی می‌شود. اسلام هم‌چنین نیاز به شست‌وشوی آیینی پنج بار در روز [وضو گرفتن]، قبل از هر نماز دارد. بدان معنا که مردم مسلمان مدت‌ها قبل از اروپاییان سیستم‌های آب پیچیده‌ای ساخته بودند.
از طرف دیگر، مسیحیان، غسل بیش از حد را یک لوکس گناهکار می‌دانستند. این امر دلایل مذهبی داشت: از این گذشته، عیسی معتقد بود که پاکی درونی از مراسم مذهبی مهم‌ترست. بنابراین، نگرش اروپاییان به بهداشت، به عبارت ملایم، ترجیح داده شد. در قرن ۱۴ میلادی، این یکی از دلایلی بود که مرگ سیاه قاره را ویران کرد و از هر سه اروپایی یک نفر را کشت.
شیوع وبا
تا اینکه در ۱۸۵۴ ارتباط بین شرایط زندگی و بیماری کشف شد. جان اسنو، پزشکی از لندن، شیوع وبا را فقط در یک مکان ردیابی کرد: چاهی که در کنار حفره مدفوع انسان قرار داشت.
اما دولت اسنو را جدی نگرفت. از این گذشته، اگر حق با او بود، آنها مجبور بودند کل زیرساخت‌های لندن را بازسازی کنند. ۳۰ سال دیگر طول می‌کشد تا کارهای اسنو تأیید شود. این اتفاق زمانی رخ داد که رابرت کوچ پزشک آلمانی میکروب‌های ایجادکننده وبا را در زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. همراه با کار اسنو و سایر مشاهدات بعدی، ارتباط بین وبا و آب آلوده را تأیید کرد.
سرانجام، نظریه میکروب جا افتاد. این نظریه می‌گوید بیماری‌های عفونی توسط موجودات زنده میکروسکوپی پخش می‌شوند. برای متوقف‌کردن این موجودات، دولت‌ها شروع به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های پیشگیری مانند تأسیسات تصفیه آب و سیستم‌های فاضلاب کردند. هنجارهای اجتماعی نیز تغییر کرد، تا حدی که اگر شما بدون داماد بودید، مردم فکر می‌کردند خطرناک هستید.
افراد ثروتمند از طبقه کارگر به عنوان بزرگ شسته‌نشده نام بردند و پاکیزگی به عنوان شاخصی از منزلت شناخته شد. این روند بازار عظیم صابون ایجاد کرد. پاکیزگی
صنعت صابون‌سازی از تبلیغات برای ایجاد تصور جدیدی از پاکیزگی استفاده کرد.
در اواخر قرن نوزدهم، آمریکا و انگلیس در حال رشد صنعت صابون بودند. یکی از شرکت‌های برجسته لور برادرز [Lever Brothers] بود. صابون‌سازی آنها نوآورانه نبود، اما تبلیغات آنها بسیار نوآورانه بود. آنها ادعا کردند که محصول‌شان، صابون درخشنده، یک نجات‌دهنده زندگی‌ست. این روش بازاریابی به سرعت لور برادرز را به بزرگترین توزیع‌کننده صابون در جهان تبدیل کرد.
برادر بزرگ‌تر، ویلیام لور، مغز متفکر این روش بود. همانطورکه یک مورخ گفت: «لور آنقدر تبلیغ کرد تا دنیا را با مارک خود نقاشی کند.» تبلیغات همه‌جا بود. ویلیام حتی یک روزنامه تأسیس و یک کتاب بهداشت و درمان را منتشر کرد. هر دو نام مارک وی را با خودشان داشتند: این مقاله تقویم درخشندگی نامیده شد، و کتاب، کتاب سال درخشندگی.
لور از اولین کسانی بود که فهمید ظهور یک طبقه متوسط جدید به این معنی که او اکنون می‌تواند به هر خانوار صابون بفروشد. تولید انبوه هزینه‌ها را کاهش داد و صابون از نظر جهانی مقرون‌به‌صرفه شد.
فروشندگان اولیه صابون در استفاده از رسانه برای پخش پیام‌شان مبتکر بودند. محتوای حمایت‌شده، که اکنون همه جا می‌بینیم، اختراع آنها بود: پراکتراندگمبل [Procter & Gamble] کتاب راهنمای والدین را منتشر و آن را با توصیه‌هایی برای استفاده از صابون لور آذین کرد.
تبلیغات شرکت‌های صابون‌سازی
از آنجا، شرکت‌های صابون‌سازی به رادیو و بعداً تلویزیون تسلط یافتند. آنها فقط تبلیغات نمی‌کردند – بلکه انقلابی در پخش ایجاد کردند. شرکت‌های صابون‌سازی ژانر سریال روز را ایجاد کردند. این برنامه‌ها با توجه به رفتار خانم‌های خانه‌دار ساخته می‌شد و به عنوان سریال‌های معروف شناخته شدند.
تیتان‌های صنعت صابون‌سازی نیز از اولین کاربران اصطلاحات بازاریابی بودند. کلگیت اند کمپانی [Colgate & Company] صابون لوکس کشمره [Cashmere] خود را به عنوان «آسیاب سخت» و در نتیجه «ایمن‌تر» تبلیغ کرد. حتی اگر چیزی به عنوان فرز سخت یا نرم وجود ندارد.
و پالمولیو به توصیه پزشکان گمنام متوسل شد. در اینجا یکی از تبلیغات ۱۹۴۳ آورده شده‌ست: «شما می‌توانید در طی ۱۴ روز با صابون پالمولیو چهره‌ای دوست‌داشتنی داشته باشید. پزشکان اثبات می‌کنند!»
صابون اکنون در همه خانه‌ها بود، اما شرکت‌ها چیزهای بیشتری می‌خواستند. آنها باید خطوط تولیدشان را گسترش دهند. بنابراین، بازاریابان با پیام جدیدی روبرو شدند. پاکیزگی
یک محصول – صابون – دیگر کافی نبود. در عوض، شما باید محصولات بیشتری بخرید تا اثرات آن را خنثی کنید. استفاده از صابون باعث خشک‌شدن پوست می‌شود؟ مرطوب‌کننده بخرید. این زمینه را برای ظهور امپراتوری‌های مراقبت از پوست فراهم کرد.
مراقبت از پوست در حال ورود به حوزه پزشکی‌ست، اما به سختی داروها تنظیم نمی‌شود.
سریع به امروز منتقل می‌شود و مارک‌های ایندای [indie] اکنون صنعت مراقبت از پوست را متزلزل می‌کنند.
در نمایشگاه زیبایی ایندای نیویورک، روند فعلی استفاده از کلماتی مانند «پاک»، «بی‌رحمی» و «خالص»ست. مارک‌های ایندای نیز اغلب یک ماده «جدید» خاص را برجسته می‌کنند. چیزی که قبلاً روی آن تأکید نشده بود.
اما تفاوت بین مارک‌های ایندای و جریان اصلی کمتر به اندازه شرکت مربوط می‌شود و بیشتر به بازاریابی و زیبایی‌شناسی آنها مربوط بود.
مارک‌های کوچک ایندای با ادعاهای خودشان بیشتر ریسک می‌کنند. در ایالات متحده کاملاً قانونی‌ست که بگویید درباره فواید یک محصول آرایشی هر چه می‌خواهید، تا زمانی‌که قول درمان بیماری را ندهید. به این معنی که مانعی برای ورود وجود ندارد. یک محصول می‌تواند از طریق دهان‌به‌دهان یا از طریق رسانه‌های اجتماعی به اوج برسد. پاکیزگی
هر دو شرکت مستقل و جریان اصلی در حال مرزبندی بین مواد آرایشی و دارویی هستند. آنها از اصطلاحات علمی فانتزی استفاده می‌کنند. و بدان معنی که مصرف‌کنندگان تشخیص واقعیت پزشکی از داستان‌های زیبایی را حیله و تزویر می‌دانند.
پوست بدن شما
از کلاژن، پروتئینی که باعث می‌شود پوست بدن شما تنش داشته و بنابراین «جوان» بماند، استفاده کنید. استفاده از کلاژن به صورت مستقیم بی‌معنی خواهد بود: این مولکول برای نفوذ به پوست بسیار بزرگ‌ست. اما در نمایشگاه زیبایی ایندای همه جا محصولات کلاژن وجود داشت. فروشندگان به شما می‌گویند که این پوست را محکم می‌کند، آن را صاف و پر از طراوت می‌کند.
در همین حال، رتینوئیدها، مشتق‌شده از ویتامین آ [A]، به عنوان دارو تأیید می‌شوند، اما به عنوان لوازم آرایشی بدون نسخه نیز به فروش می‌رسند. در واقع، برخی شواهد علمی وجود دارد که آنها تولید کلاژن را دنبال می‌کنند. اما این به عهده مصرف‌کنندگان‌ست که تحقیقات خود را انجام دهند.
این را برای همه با نحوه تنظیم دارو مقایسه کنید. قبل از معرفی داروی جدید، شرکت‌های دارویی سال‌ها برای آزمایش ایمنی و کارایی آن وقت صرف می‌کنند. و با این حال، ما درباره داروها احتیاط می‌کنیم، اما درباره محصولات مراقبت از پوست اعتماد داریم. چرا چنین چیزی‌ست؟
بسیاری از مردم معتقدند که مارک‌های مراقبت از پوست به این دلیل احساس می‌کنند که توسط مرکز پزشکی ظلم شده‌اند. آنها فکر می‌کنند نیازهای آنها را برآورده نکرده‌ست، بنابراین، شروع به جست‌وجوی گزینه‌های دیگری می‌کنند. علاقه‌مندان به مراقبت از پوست می‌پذیرند که ممکن‌ست افراد کلاهبرداری وجود داشته باشند. اما آنها هم‌چنین متقاعد شده‌اند که به اشتراک گذاشتن تجربیات شخصی به صورت آنلاین به جامعه کمک می‌کند تا محصولات خوبی را از طریق دودس [duds] پیدا کند.
مراقبت از پوست حس نظارت را به شما ارائه می‌دهد.
قرار گرفتن پوست در معرض باکتری ها لزوماً چیز بدی نیست.
از زمان انقلاب صنعتی، ما از طبیعت خارج شده‌ایم. و با این حال، در آگوست ۲۰۱۶، یک مطالعه نشان داد که قرار گرفتن زودهنگام در دنیای میکروبی در محیط بیرونی می‌تواند برای سیستم ایمنی بدن ما عالی باشد.
محققان بر روی دو گروه از مردم تمرکز کردند: آمیش‌ها و هوتری‌ها. این جوامع از نظر ژنتیکی شبیه به هم هستند و آنها زندگی مشابهی دارند که عمدتا از قرن هجدهم بدون تغییر بوده‌ست. اما یک تفاوت اساسی وجود دارد. در جامعه هوتری‌ها، کودکان هرگز پدران‌شان را در مزرعه اشتراکی همراهی نمی‌کنند. در همین حال، آمیش‌ها با نوزادانی کار می‌کنند که به کمر بسته شده‌اند. بنابراین، فرزندان آنها در تعامل با خاک، حیوانات و میکروب‌ها بزرگ می‌شوند.
دانشمندان با هدایت متخصص آلرژی و ایمونولوژیک مارک هولبریخ می‌خواستند ببینند آیا این مسئله تفاوتی ایجاد می‌کند یا خیر. و مطمئناً چنین شد. در جامعه آمیش تعداد بسیار کمی از کودکان از آسم و آلرژی رنج می‌برند. در واقع چهار تا شش برابر کمتر.
بنابراین، میکروب‌ها می‌توانند برای ما خوب باشند. چرا؟ برای درک این موضوع، ابتدا بیایید نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن را بررسی کنیم. سلول‌های ایمنی بین سیستم گردش خون – رگ‌های خونی ما – و سیستم لنفاوی که لنفاوی اطراف بدن ما را حمل می‌کند، به عقب و جلو منتقل می‌شوند. لنف مایعی‌ست که پر از سلول‌های ایمنی یا لنفوسیت‌هاست.
سلول‌های ایمنی روی پوست
وظیفه اصلی آنها جست‌وجوی مواد خارجی‌ست که به بدن ما وارد می‌شود. این ذرات خارجی به عنوان آنتی‌ژن شناخته می‌شوند. و به محض این که لنفوسیت‌ها زنگ هشدار را به صدا در می‌آورند، بدن شما یک ضد حمله یا پاتک را شروع می‌کند. این همان چیزی‌ست که ما آن را التهاب می‌نامیم و این روند ما را از بیماری در امان نگه می‌دارد. اما گاهی اوقات سیستم ایمنی بدن اشتباه می‌کند. به ذراتی حمله می‌کند که کاملاً بی‌ضرر هستند و یا حتی علیه سلول‌های خودمان حمله می‌کنند. به این ترتیب، به یک بیماری‌شان ایمنی مبتلا می‌شوید.
بنابراین، چگونه می‌توان از چنین اشتباهات خطرناکی جلوگیری کرد؟ یکی از راه‌ها آموزش سیستم ایمنی بدن برای واکنش مناسب‌ست. ما می‌توانیم این کار را با قرارگیری در معرض باکتری‌ها انجام دهیم، و این رویکرد وقتی خیلی جوان هستیم بهترین نتیجه را می‌دهد.
این قرارگیری در معرض باکتری‌ها می‌تواند از همان ثانیه‌های اول زندگی ما آغاز شود. با تولد واژینال، در حالی‌که کودک از رحم به دنیای بیرونی سفر می‌کند، برخی از میکروب‌های مادرش را می‌گیرد. او سپس از شیر مادر تغذیه می‌شود. و با هر وعده غذایی، سلول‌های ایمنی بزرگسالی را دریافت می‌کند. پاکیزگی
کودکان هم‌چنان از طریق تماس روزمره میکروبیوم‌شان را تشکیل می‌دهند. آنها این میکروب‌ها را از اعضای خانواده، خاک، حیوانات و حتی سایر اسباب‌بازی‌های کودکان دریافت می‌کنند.
استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها احتمالاً بیش از اقدامات بهداشتی شدید باعث خراب شدن سلامت ما می‌شوند.
لور برادرز را از بخش‌های قبلی یادداشت به یاد می‌آورید؟ تأثیر آنها در بهداشت مدرن به صابون درخشنده ختم نشد. در واقع، آنها یک ایده بازاریابی را معرفی کردند که بیش از ۱۰۰ سال در جامعه ما باقی مانده‌ست.
در ۱۸۹۴ آنها صابون جدیدی به نام لایفبویی [Lifebuoy] را معرفی کردند. آنها ادعا کردند که این ماده به خوبی داروست: درمانی برای تب و سرماخوردگی. چرا؟ زیرا ماده اصلی آن ضدعفونی‌کننده‌ای به نام اسید کاربولیک بود که میکروب‌های مضر را از بین می‌برد. در جامعه‌ای که تازه نظریه میکروب را کشف کرده بود، این زمینه فروش واقعاً مؤثر بود.
بعداً، سازندگان صابون بهداشتی لایفبویی اصطلاح دیگری را معرفی کردند که اکنون دیگر شناخته شده‌ست، «بوی بدن» یا BOست که این نیز یک ترفند تبلیغاتی بود. لور برادرز این توضیح را داده‌ست: بوی بدن ناشی از باکتری‌ست، بنابراین، برای از بین بردن این باکتری‌ها به صابون نیاز دارید. این پیام اساس علمی نداشت، اما بازاریابی مبتنی بر ترس طنین‌انداز شد و فروش آن چهار برابر شد. تنها زمان کافی بود که سازندگان صابون شروع به افزودن آنتی‌بیوتیک به محصولات‌شان کنند.
افزودن آنتی‌بیوتیک به صابون
در ۱۹۴۸، یک صابون خوشبوکننده جدید وارد بازار شد. به آن دیآل می‌گفتند و حاوی یک ترکیب آنتی‌بیوتیکی به نام هگزاکلروفن بود. محصولات مشابهی به دنبال آن وارد شد و سرانجام هگزاکلروفن به عنوان یک ماده مورد قبول لوازم آرایشی تبدیل شد. اما ۳۰ سال بعد، مطالعات نشان داد که این ماده شیمیایی می‌تواند از پوست عبور کند و بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد. این می‌تواند پایان آنتی‌بیوتیک در صابون باشد، اما سازندگان لوازم آرایشی چاره‌ای پیدا کردند: آنها هگزاکلروفن را با یک ترکیب میکروب‌کش دیگر، به نام تریکلوزان جایگزین کردند.
مشکل حل شد؟ خُب، نه کامل! مطالعات اخیر نشان می‌دهد که قرار گرفتن مداوم در معرض تریکلوزان می‌تواند باعث پیشرفت تومورها، تغییر عملکرد هورمون‌ها و حتی احتمالاً ایجاد آلرژی شود. پاکیزگی
به نظر می‌رسد این نگران‌کننده‌ست، به‌خصوص اینکه ما در معرض تریکلوزان هستیم. در ۲۰۰۹، یک مطالعه نشان داد که از هر چهار آمریکایی سه نفر در ادرارشان تریکلوزان داشته‌اند.
بنابراین، آیا همه این خطرات ارزش آن را دارند؟ آیا مواد آرایشی ضدباکتری واقعاً بهتر از آب و صابون ساده قدیمی با بیماری مبارزه می‌کنند؟ در ۲۰۱۳، دولت آمریكا تصمیم به بررسی این موضوع گرفت و سازمان غذا و دارو از سازندگان صابون مدرکی خواست. آنها تقریباً هیچ كدام را ارائه ندادند. بنابراین، سازمان تنظیم‌کننده مقرارت بهداشتی، تریکلوزان، هگزاکلروفن و ۱۷ ماده ضدمیکروبی دیگر را از صابون‌ها ممنوع کردند.
در یک رویداد کنایه‌آمیز، آخرین روند مراقبت از پوست نشان می‌دهد که فعالانه باکتری به بدن ما اضافه می‌شود. در حال حاضر، بسیاری از مارک‌های بهداشتی ایندای محصولات‌شان را با پروبیوتیک و پری‌بیوتیک – ترکیباتی که رشد جمعیت میکروبی را تقویت می‌کنند – می‌فروشند. ممکن‌ست طولی نکشد که کمپانی‌های بزرگ روی واگن این روند پرش می‌کنند.
میکروبیوم پوست ممکن‌ست اطلاعات مهمی درباره سلامت ما داشته باشد.
در ۲۰۰۹، کلر میست در حال تحقیق درباره این ایده بود که سگ‌ها می‌توانند بوی سرطان را بفهمند. یکی از سگ‌های درگیر در این تحقیق، یک طلایی بازیابی به نام دیزی، حیوان خانگی کلر شد. این دانشمند به یاد می‌آورد که وقتی سگ شروع به عمل عجیب‌وغریب کرد، از پارک به خانه می‌رفت. وی یادآور شد: «او کمی از من مراقب بود.»
ناگهان، کلر به یاد آورد: چند روز قبل، او احساس کرده بود که یک توده کمی در پستان‌ش‌ست. در آن زمان، او واقعاً احتمال سرطان پستان را در نظر نگرفته بود.
از آن زمان، کلر، که سرطان‌ش در حال بهبودست، تمام وقت با سگ‌هایی کار می‌کند که می‌توانند علائم سرطان و سایر بیماری‌ها را تشخیص دهند.
همه ما می‌دانیم که سگ‌ها بویایی عالی دارند. اما چقدر حادست؟ خُب، همانطورکه مشخص شد، آنها می‌توانند تغییرات کوچکی در مواد فرار ما، کوکتل پیچیده مواد شیمیایی ایجاد کنند که همه ما ساطع می‌کنیم. این باعث می‌شود سگ‌ها در تشخیص بیماری عالی باشند.
تاکنون، سگ‌ها آموزش دیده‌اند که در برابر سطح بالای قند خون واکنش نشان دهند. آنها هم‌چنین می‌توانند به بیماری پارکینسون اشاره داشته باشند که با تغییراتی در پوست ما ارتباط دارد. پاکیزگی
دلیل بوی بیماری
کلر مهمان تعجب می‌کند که چه‌چیزی پشت این بوی بیماری‌ست. سگ‌ها چه بو می‌کشند؟ آیا می‌تواند میکروبیوم ما باشد؟
شواهد بیشتری برای اثبات این نظریه وجود دارد؛ و اگر تحقیقات ثابت کند درست‌ست، ما می‌توانیم یاد بگیریم که از این تغییرات در میکروب‌های پوستی خودمان استفاده کنیم. شاید این امر به پزشکان امکان می‌دهد که بیماری را زودتر تشخیص دهد و معالجه کند.
در تحقیقی دیگر، محققان انگلیسی خواستند از سگ برای تشخیص مالاریا استفاده کنند.
آنها صدها دانش‌آموز مدرسه گامبیا را برای این بیماری آزمایش کردند. و سپس، به هر بچه یک جفت جوراب کاملاً جدید داده شد. چند ساعت بعد، دانشمندان جوراب‌ها را جمع کردند و به لندن فرستادند، جایی‌که سگ‌های تشخیص پزشکی کار می‌کردند. در هفت مورد از ده مورد، سگ‌ها جوراب‌های پوشیده از کودکان آلوده را به درستی شناسایی کردند.
آنچه واضح اینکه ترکیباتی که پوست ما تولید می‌کند تصادفی نیستند. شاید زمان آن فرا رسیده باشد که به جای تلاش برای پاکیزگی پوست، انرژی‌مان را به سمت یادگیری بیشتر درباره پوست‌مان سوق دهیم.
برای حفظ سلامتی به تعادل بهداشت و قرار گرفتن در معرض میکروب‌ها نیاز داریم.
در دهه ۱۸۰۰، فلورانس نایتینگل یک تیم پرستاری را در یک بیمارستان نظامی در کریمه، جایی‌که انگلیسی‌ها با گسترش روسیه مبارزه می‌کردند، هدایت کرد. هنگامی‌که نایتینگل وارد منطقه جنگی شد، بهداشت بیمارستان کاملاً افتضاح بود. ده‌برابر بیشتر از سربازان در اثر بیماری‌های واگیر در حال مرگ بودند تا اینکه در جنگ کشته شوند.
بخش‌ها غرق در شپش و کک بودند. نایتینگل معتقد بود که مردان برای بهتر شدن به هوای تازه احتیاج دارند، بنابراین، وی پیشنهاد کرد درها و پنجره‌های جدیدی باز شود تا گردش خون بهتر شود. طرح وی مؤثر بود: یک گزارش حاکی از آن‌ست که میزان مرگ‌ومیر تقریباً ۴۰٪ کاهش یافته‌ست. پاکیزگی
آنچه نایتینگل انجام داد بیمارستان‌های جهان را تغییر داد. دستاوردهای وی پزشکان را ترغیب کرد تا هوای بیشتری به کلینیک‌های خود وارد کنند.
و سپس، نظریه میکروب به وجود آمد. با وجود شواهدی که نشان داد عملکرد نایتینگل مؤثرست، بیمارستان‌های مدرن شروع به تقسیم بیماران به اتاق‌های کوچک با تهویه کم کردند. یک‌بار دیگر پنجره‌ها بسته شد.
داستان افراط و تفریط پاکیزگی
تاریخ پاکیزگی انسان داستان افراط‌وتفریط بوده‌ست. شاید وقت آن رسیده‌ست که آنچه را از هر دو رویکرد آموخته‌ایم، در نظر بگیریم.
دو چیز برجسته‌ست. اول، بیایید به این بیاندیشیم که چگونه می‌توانیم تنوع میکروبی را حفظ کنیم. یکی از راه‌های دستیابی به آن زندگی مشترک‌ست. یک مطالعه در ۲۰۱۷ از دانشگاه واترلو نشان داد که افرادی که زندگی مشترک دارند میکروبیوم‌های مشابهی ایجاد می‌کنند. آنها هم‌چنین از تنوع میکروبی بیشتری برخوردار هستند. این مورد درباره افرادی که حیوانات خانگی دارند، الکل کمتری می‌نوشند و در محیط بیرون ورزش می‌کنند نیز صدق می‌کند.
و در اینجا چیز دیگری وجود دارد: ما هم‌چنین باید به عدم تعادل جهانی در اقدامات بهداشتی بپردازیم. کشورهای ثروتمندتر عقیم را پذیرفته‌اند – گاهی اوقات، به ضرر خودشان. اما در سایر نقاط جهان مردم حتی به آب آشامیدنی تمیز دسترسی ندارند. بیش از ۳۰٪ ما راهی برای شستن دست در خانه نداریم.
میلیاردها نفر در سراسر جهان به دلیل عفونت به مرگ‌شان ادامه می‌دهند. در هائیتی، پس از زلزله ۲۰۱۰، ۸۰۰۰ نفر بر اثر وبا جان خودشان را از دست دادند. آب تمیز و بهداشت مناسب می‌تواند از این مرگ‌ومیر جلوگیری کند.
سلامتی یک مسئله کاملاً شخصی‌ست و این درسته که ما از سیستم‌هایی سؤال کنیم که بر عادت‌های بهداشتی و رفاهی ما تأثیر می‌گذارند. اما مراقبت‌های بهداشتی نیز یکی از نگرانی‌های عمومی‌ست. و بنابراین، به جای احتکار منابع، باید با هم همکاری کنیم تا اقدامات بهداشتی جهانی را ارتقاء دهیم.
خلاصه نهایی
اقدامات اولیه بهداشتی، مانند شستن دست‌ها با صابون و آب تمیز، برای جلوگیری از شیوع بیماری‌های عفونی مهم‌ست. اما نباید پاک‌سازی را بیش از حد انجام دهیم. کمتر بیشترست. پرورش یک میکروبیوم متنوع از طریق قرار گرفتن در معرض محیط بیرونی بیش از دوش گرفتن بیش از حد برای سلامتی ما مفیدست.
مشق تغییر
درباره باورها و روش‌های بهداشتی صحبت کنید.
یکی از راه‌های به چالش‌کشیدن استانداردهای خودسرانه مراقبت شخصی، سؤال از افراد درباره روال بهداشتی آنهاست. این می‌تواند یک یخ‌شکن عالی باشد. در تجربه نویسنده، مردم بسیار مایل به اشتراک‌گذاری پاسخ‌ها هستند. به از بین بردن موانع گفت‌وگو کمک می‌کند. هم‌چنین، به جای اینکه از دیگران بشنوید که آنها واقعاً چه‌کاری انجام می‌دهند، اطلاعات بهتری به دست آورید تا خودتان بهتر تصمیم بگیرید.
این کتاب را می‌توانید از انتشارات چیتگرها تهیه کنید.
