تأثیر عمیق و دگرگون‌ساز ویروس کرونا بر نحوه‌ی زندگی ما
پیکان آپولو (که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد) یک نمای کلی و به‌موقع از بیماری همه‌گیر کروناویروس است. این تحقیق با پشتیبانی دقیق پژوهشی، منشأ ویروس و پیامدهای آن برای پیشرفت جامعه بشری را بررسی می‌کند.
نیکولاس کریستاکیس، جامعه‌شناس، پزشک متخصص و استاد استرلینگ علوم اجتماعی و طبیعی در دانشگاه ییل است. آثار قبلی وی شامل کتاب پرفروش طرح اولیه: ریشه‌های تکاملی یک جامعه خوب و متصل: قدرت شگفت‌آور شبکه‌های اجتماعی است.
این کتاب چه چیزی برای من دارد؟ شیرجه‌ی عمیق به اقیانوس بیماری همه‌گیر ویروس کرونا.
محل‌های کار با اقدامات اجباری بسته شده است. چهره‌های پوشیده شده با ماسک‌های بهداشتی؛ رسانه‌های اجتماعی با آمار آلودگی و جنجال‌های سیاسی اشباع شده است: طی چند ماه کوتاه، بیماری همه‌گیر کروناویروس جهان را دگرگون کرده است.
حال چه انتظاراتی از سال‌های آینده داریم؟ هنوز مشخص نیست. با این وجود، این گزارش دقیق تحقیقی و بنیادی-علمی، راه‌های مختلفی را برای ویروس کرونا می‌تواند به جامعه برای تغییر تحمیل کند.
این یادداشت دامنه‌ی وسیعی از رشته‌های علمی را از تاریخ و جامعه‌شناسی گرفته تا اپیدمیولوژی و ژنتیک ترسیم می‌کند تا نگاهی پیشگامانه به روش‌های قابل توجه و ظریف این همه‌گیری کنونی در زندگی روزمره داشته باشد.
در این خلاصه‌کتاب، یاد خواهید گرفت
- چرا کروناویروس باعث سکون زمین شد؛
- چه چیزی باعث گسترش سریع سارس-۲ شد؛ و
- چگونه شستن دست مهم‌تر از پنی‌سیلین است.
سارس-۲ با چند عفونت در ووهان آغاز شد، اما به سرعت از كنترل خارج شد.
۲۶ دسامبر ۲۰۱۹. دکتر جیکسیان ژانگ، پزشکی در بیمارستان استانی هوبئی در ووهانِ چین، روند نگران‌کننده‌ای را گزارش می‌دهد. در موارد سندرم حاد تنفسی حاد، یا سارس، ناگهان افزایش یافته است. در پایان ماه، ۱۰۴ نفر به بیماری سارس مبتلا شده‌اند. و در همان زمان ۱۵ مرگ رخ داده است. پیکان آپولو
در ابتدا، مقامات بهداشتی چین تمایلی به ایجاد هشدارها نداشتند. اما بیماران مداوا نمی‌شوند و پزشکان خیلی زود دچار مشکل می‌شوند. در ژانویه، پکن تیم‌هایی از متخصصان اپیدمیولوژیست را برای بررسی شیوع ویروس می‌فرستد و به مقامات محلی دستور می‌دهد تا مدارس، مشاغل و سایر اماکن عمومی را تعطیل کنند. تا ۲۵ ژانویه، تقریباً تمام چین برای جلوگیری از شیوع بیماری خاموش می‌شود.
در ۲۷ ژانویه، مرکز کنترل بیماری چینی مقصر عامل این هرج و مرج را مشخص می‌کند: یک نوع کروناویروس، با نام کوتاه سارس-کو‌وی-۲ [SARS-CoV-2] یا سارس-۲ [SARS-2]. چند ماه دیگر، دنیا را متحول خواهد کرد. پیکان آپولو
اولین افرادی که به سارس-۲ مبتلا شدند، به احتمال زیاد در بازار عمده‌فروشی غذاهای دریایی هونان، «بازار دریایی» در قلب ووهان، آلوده شدند. مانند بسیاری از بازارهای سراسر جهان، این بازار شلوغ حیوانات وحشی تازه را به صورت قصابی‌شده ارائه می‌دهد. این تماس نزدیک بین انسان و حیوان باعث می‌شود بیماری‌ها از یک گونه به گونه دیگر منتقل کنند.
ویروس سارس-۲ احتمالاً از خفاش‌ها نشأت گرفته است. با این حال، این فقط یک تهدید برای انسان تبدیل شد که توانایی آلوده کردن افراد را ایجاد کند. این جهش کوچک باعث شد تا با سرعتی باورنکردنی در بین جمعیت‌های انسانی گسترش یابد. این نوع انتقال از فردی به فرد دیگر خطرناک است زیرا ویروس باعث بیماری کشنده‌ای به نام کوید-۱۹ می‌شود.
دانشمندان هنوز دقیقاً نحوه کار کوید-۱۹ را مطالعه می‌کنند. علائم مختلف آن شامل سرفه، تب، خستگی و – از همه عجیب‌تر – آنوسمی، یا از بین رفتن حس بویایی است. برای برخی از بیماران، ویروس به آلوئول‌ها حمله می‌کند، بخشی از ریه‌ها که مسئول تبادل اکسیژن است، که می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی شدید و در نهایت مرگ شود. حدود ۵۰ درصد بیماران هیچ علامتی ندارند، در حالی که تخمین زده می‌شود ۱ تا ۱/۲ درصد افراد بر اثر ویروس می‌میرند. پیکان آپولو
از زمان شیوع اولیه، سارس-۲ تقریباً در همه کشورهای کره‌ی زمین گسترش یافته است. در این راه، دولت‌ها سعی کرده‌اند با مقررات دقیق، روند گسترش را کنترل کنند در حالی که افراد روزمره زندگی کاری و اجتماعی خود را متناسب با تهدید جدید تطبیق داده‌اند. هنوز هم، از اول ژوئیه سال ۲۰۲۰، بیش از یک میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده‌اند و پایانی برای آن وجود ندارد.
ویروس سارس-۲ از کیفیت ایده‌آل برای ایجاد یک همه‌گیری پایدار برخوردار است.
در آوریل ۲۰۲۰، اوضاع برای ماریلی شاپیرو آشر خوب نبود. او ۱۰۷ ساله بود و کوید-۱۹ برای او مثبت تشخیص داده شد. پزشکان گفتند که شانس زنده ماندن وی کمتر از ۵۰ درصد است. با این حال، علی‌رغم شانس، او تلاش زیادی کرد.
به طرز حیرت‌انگیزی، این اولین باری نبود که آشر به یک ویروس خطرناک مبتلا می‌شد. برگردیم به سال ۱۹۱۸، و بیش از یک قرن قبل، او از آنفلوانزای اسپانیایی، یک نوع کشنده آنفلوانزا، جان سالم به در برد و زنده مانده بود. آنفولانزای اسپانیایی میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان کشته و آن را به کشنده‌ترین بیماری همه‌گیر در حافظه‌ی تاریخی دوران مدرنیته تبدیل کرده است.
همانطور که داستان آشر نشان می‌دهد، بشریت به طور کلی همیشه مجبور به دفع ویروس‌های جدید است. گاهی اوقات، مهار شیوع و همه‌گیری آسان است. اما، هر چند دهه، با فشار جدیدی روبرو خواهیم شد که کنترل آن واقعاً سخت است.
همانطور که از نام آن پیداست، سارس-۲ تنها ویروس کرونا نیست. در حقیقت، بسیاری از انواع ویروس کرونا در بین جمعیت بومی – یا در گردش مداوم – هستند. خوشبختانه این موارد خفیف هستند و فقط باعث سرماخوردگی می‌شوند. با این حال، در سال ۲۰۰۳، ویروس کرونای جدید به نام سارس-۱ در هنگ کنگ ظهور پیدا کرد. در عرض چند ماه، آن را به ۲۹ کشور مختلف گسترش داد و بیش از ۸۰۰۰ نفر را قبل از شیوع آن کشت. پیکان آپولو
بنابراین، چرا سارس-۱ در حالی که سارس-۲ هنوز در سراسر جهان بیداد می‌کند، پراکنده شد؟ برای شروع، سارس-۱ بسیار کشنده بود. هر ویروس دارای میزان مرگ و میر موردی یا سی‌اف‌آر [CFR] است. این احتمال مرگ شخصی پس از آلوده شدن است. سی‌اف‌آٰر برای شیوع ۲۰۰۳، ۱۰ درصد بود، به این معنی که بسیاری از بیماران را قبل از انتشار بیماری از بین برد. سی‌اف‌آر برای سارس-۲ نزدیک به ۲ درصد است، به این معنی که افراد به احتمال زیاد به عنوان ناقل بیماری زندگی می‌کنند.
تفاوت کلیدی دیگر در میزان تولید مثل ویروس یا آرصفر [R0] است. این آمار با نشان دادن میانگین تعداد افرادی که یک فرد بیمار معمولاً آلوده می‌کند، توانایی انتشار ویروس را اندازه‌گیری می‌کند. آرصفر برای سارس-۱ بسیار پایین بود. نرخ سارس-۲ در حدود دو تا سه تخمین زده می‌شود و باعث می‌شود که بسیار مسری‌تر باشد. پیکان آپولو
این امر تا حدی به این دلیل است که سارس-۲ دارای یک دوره طولانی عفونت تحت بالینی است. این بازه زمانی یعنی بیمار هنوز احساس سلامتی می‌کند اما در واقع توانایی انتقال ویروس به دیگران را دارد. بنابراین، در حالی که افراد مبتلا به سارس-۱ فقط پس از نشان دادن علائم می‌توانند دیگران را آلوده کنند، افراد آلوده به سارس-۲ بیش از یک هفته مسری هستند و حتی قبل از اینکه متوجه شوند بیمار هستند. این امر مهار ویروس را بسیار سخت می‌کند، زیرا مردم معمولاً از انتشار آن آگاهی ندارند.
ما می‌توانیم با تغییر رفتار خود همه‌گیری‌ها را کند و متوقف کنیم.
سرخک تب اسکارلت. حصبه بیماری سل. به واسطه هر یک از این بیماری‌ها سالانه هزاران نفر جان خود را از دست می‌دادند. امروزه به لطف کشف روش‌های درمانی مانند پنی‌سیلین، ایزونیازید و کلرامفنیکل، دیگر این خطر وجود ندارد. بنابراین، متشکریم، داروسازی!
اما این تمام ماجرا نیست. اگر میزان مرگ و میر هر یک از این بیماری‌ها را بررسی کنید، کنجکاوی‌تان بیدار خواهد شد. بیشترین افت در مرگ و میرهای سالانه مدت‌ها قبل از معرفی هر داروی شگفت‌انگیزی رخ داده است. بنابراین اگر داروهای جدید راه‌حل اصلی این گرفتاری‌های وحشتناک نباشند، چه چیزی می‌توانند باشند؟ پیکان آپولو
در واقع، بسیاری از این داستان‌های موفقیت بهداشت عمومی ناشی از پیشرفت‌های اساسی در بهداشت مانند معرفی شیوه‌ی شست‌شوی دست یا افزایش دسترسی به آب آشامیدنی تمیز است. به نظر می‌رسد این موارد راهکارهای ساده‌ای باشد، اما چنین مداخلات غیردارویی یا ان‌پی‌آی [NPI] اغلب مهم‌ترین جنبه‌های کنترل بیماری هستند.
هنگامی که سارس-۲ برای اولین بار وارد مرحله‌ی جهانی شد، دانشمندان می‌دانستند که تولید یک واکسن مناسب ممکن است سال‌ها طول بکشد. با این حال، برای نجات جان افراد، کاهش نرخ تولید ویروس بسیار مهم بود تا افراد کمتری بیمار و با سرعت کمتری رو به رو شوند. این عبارت معروف «مسطح کردن منحنی» را ایجاد کرد. برای جلو بردن این امر، مقامات بهداشتی ان‌پی‌آی‌های مختلفی را توصیه کردند که قصد دارند راه‌های موجود برای انتشار ویروس را کاهش دهند.
در ایالات متحده آمریکا، تلاش برای مسطح کردن منحنی شامل «تعطیل کردن» بود که باعث بسته شدن مدارس، مشاغل و دیگر مکان‌های تجمع عمومی شد. اینها از اواسط ماه مارس آغاز شد و در آوریل به اوج خود رسید، زمانی که طبق گفته واشنگتن پست، آمریکایی‌ها ۹۳ درصد وقت را در خانه گذراندند. این اقدام شدید وقفه‌ای بسیار ضروری در انتقال ویروس ایجاد کرد، اما هزینه اقتصادی داشت. تا ماه مه، نرخ بیکاری به بالای ۱۵ درصد رسیده بود. پیکان آپولو
یکی دیگر از ان‌پی‌آی‌های مؤثر استفاده از ماسک است. در حالی که این روش در اصل برای صرفه‌جویی در تجهیزات برای متخصصان پزشکی دلسرد نمی‌شد، اما در نهایت بیشتر مردم این عادت را پذیرفتند. تا آوریل، ۷۵ درصد از آمریکایی‌ها استفاده از ماسک در خارج از خانه را گزارش کردند. این تعداد قابل توجه است زیرا حتی یک ماسک پنبه‌ای ساده می‌تواند توزیع قطرات ویروسی را تا ۹۹ درصد کاهش دهد.
متأسفانه، در نهایت برخی از افراد به کوید-۱۹ مبتلا می‌شوند. در این موارد، دولت‌ها ان‌پی‌آی به نام ردیابی تماس را امتحان کرده‌اند. این به معنای ردیابی دقیق و قرنطینه کردن فردی است که فرد آلوده با او تماس گرفته است. این بسیار مؤثر است. هم‌چنین بسیار وقت‌گیر است. اجرای کارآمد یک برنامه ردیابی در ایالات متحده ممکن است به ۳۰۰,۰۰۰ کارگر نیاز داشته باشد. این یک هزینه‌ی زیاد است.
شیوع ویروس کرونا با ترس و دروغ بدتر می‌شود.
با واندا دسل، پرستار ۷۶ ساله از کالیفرنیا آشنا شوید. هنگامی که وی در مارس ۲۰۲۰ بر اثر کوید-۱۹ درگذشت، خانواده‌ی داغدار وی مجبور شدند از طریق چت ویدیویی خداحافظی کنند. خطر عفونت برای مراجعه حضوری خیلی زیاد بود.
با ریچارد لویتان، پزشکی از نیوهمپشایر آشنا شوید. در هنگام شیوع شهر نیویورک، وی برای کمک به بیمارستان‌ها در منهتن سفر کرد. او قصد داشت نزد برادرش بماند، اما وقتی به آنجا رسید، صاحبخانه‌ی برادرش اجازه نمی‌دهد وارد آپارتمان شود. صاحبخانه نگران بود که ممکن است ناقل ویروس باشد. پیکان آپولو
با الکس جونز، یک شخصیت رسانه‌ای از تگزاس آشنا شوید. با افزایش مرگ و میر ویروس کرونا، وی فروش نقره کلوئیدی را به عنوان یک درمان شگفت‌انگیز آغاز کرد – ماده‌ای که در برابر ویروس کاملاً بی‌فایده است.
در طی زمان، همه‌گیری و شیوع بیماری، بیش از خود بیماری نگران‌کننده است. شبح بیماری با کاشتن بذر بدبختی، ترس و اطلاعات نادرست بر هر بخش از جامعه تأثیر می‌گذارد. پیکان آپولو
بیماری‌های همه‌گیر اتفاقات وحشتناکی هستند و با تأثیرات روانشناختی آنها بدتر می‌شوند. نظرسنجی‌ها پیش از این نشان داده‌اند که اثرات ناشی از سارس-۲ به طور قابل توجهی احساسات منفی را در کل جامعه افزایش داده است. در سال ۲۰۱۹، ۸۳ درصد آمریکایی‌ها احساس شادی داشتند. در آوریل ۲۰۲۰، این میزان به ۶۴ درصد کاهش یافت. در همین حال، در همان دوره، احساس نگرانی، ناراحتی و عصبانیت افزایش یافته است.
پریشانی عاطفی از دست دادن عزیزان، ترس از عفونت و از دست دادن بالقوه معیشت، افراد را مشتاق هر نوع تسکین روانی می‌کند. متأسفانه، این افراد باعث می‌شود که دیگران به دنبال سرزنش در بدبختی خود باشند. در پی این شیوع، تئوری‌های توطئه به شدت در جریان است. به عنوان مثال، یک نظرسنجی اخیر نشان داد که ۲۹ درصد از آمریکایی‌ها معتقدند سارس-۲ به طور عمدی در آزمایشگاه چین طراحی شده است. پیکان آپولو
متأسفانه، این اتهام غیر واقعی تنها محبوب اطلاعات غلط نیست. در طول همه‌گیری، مقامات دولتی بارها و بارها واقعیت‌ها را به نفع خودشان پیچانده‌اند. دولت ترامپ خطر ویروس را نادیده گرفته و تا آنجا پیش رفته است که مقامات سی‌دی‌سی [CDC] را در فوریه سال ۲۰۲۰ به دلیل پیشنهاد احتمال شیوع بیماری همه‌گیر به ایالات متحده مؤاخذه می‌کند. خود ترامپ بارها ادعا کرده است که ویروس مهار شده است، حتی با افزایش مداوم عفونت و مرگ و میر.
همه‌ی این ترس و اطلاعات بد باعث بدتر شدن همه‌گیری می‌شود. در سراسر ایالات متحده آمریکا، بسیاری از آنها خطر واقعی ویروس را نادیده می‌گیرند و همچنان در حوادث شلوغ جمع می‌شوند. برخی دیگر با توصیه‌های بد پزشکی، مانند یک زن و شوهر در آریزونا، که مواد پاک‌کننده سمی را نوشیدند و معتقد بودند می‌توانند با ویروس مبارزه کنند، عمل می‌کنند. هر دو این واکنش‌های شدید منجر به رنج‌های غیرضروری و قابل اجتناب می‌شود. پیکان آپولو
همه گیری سارس-۲ طبقه‌بندی اجتماعی موجود را تغییر و تشدید می‌کند.
این صحنه را تصور کنید: شما یک کارمند یقه سفید هستید که در منهتن زندگی می‌کنید. وقتی کروناویروس به شهر نیویورک می‌آید، شما به راحتی چمدان خود را بسته و به یک خانه‌ی تابستانی در شمال می‌روید. به هر حال، شما می‌توانید از هر کجا کار کنید. و اگر به طور اتفاقی بیمار شوید، بیمه‌ی درمانی شما بهترین مراقبت را برای شما به همراه دارد.
اکنون، یک سناریوی متفاوت وجود دارد: شما یک نگهبان دون‌پایه کوئینز هستید. وقتی کروناویروس به سراغ شما می‌آید، شما حق انتخاب دارید. یا به کار خود ادامه دهید و به ویروس کرونا مبتلا شوید یا خود را در آپارتمان کوچکی قرنطینه کنید که با پنج نفر دیگر از جمله پدربزرگ و مادربزرگ پیر خود زندگی می‌کنید. به عبارت دیگر، شما می‌توانید در معرض خطر بیماری قرار بگیرید یا از شکست خود اطمینان حاصل کنید.
مطمئناً همه ترجیح می‌دهند تا منهتن‌نشین باشند. با این حال، برای بسیاری از مردم در سراسر آمریکا، داستان دوم به واقعیت نزدیک‌تر است و اتفاق می‌افتد.
ممکن است به نظر برسد که ویروس‌ها موجودات خنثایی هستند. بله، آنها باعث رنج می‌شوند، اما درد به همان اندازه توزیع می‌شود. با این حال، این اتفاق عجیبی نیست. بیماری‌ها اغلب به طُرُق مختلف بخش‌های اجتماعی مختلف را تحت تأثیر قرار می‌دهند و سارس-۲ نیز از این قاعده مستثنی نیست. به عنوان مثال، افراد مسن بسیار بیشتر در معرض خطر هستند. اگر زیر ۲۰ سال هستید، احتمال مرگ شما حدود ۱ در ۲۰,۰۰۰ است. اگر بالای ۵۰ سال هستید، این احتمال به ۱ در ۱۰۰ می‌رسد. به همین ترتیب، به نظر می‌رسد مردان به دلیل تفاوت در سلامت کلی با دو برابر سرعتِ زنان می‌میرند. پیکان آپولو
یک روند تکراری از طریق همه‌گیری سارس-۲ این است که جوامع حاشیه‌نشین با بدترین نتایج روبرو هستند. این در اختلاف نژادی در میزان آلودگی و آمار مرگ و میر مشهود است. در ایالات متحده، هنگامی که با سفیدپوستان آمریکایی مقایسه می‌شود، آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار و سیاه‌پوست سه برابر بیشتر دچار کوید-۱۹ می‌شوند و دو برابر بیشتر در اثر بیماری می‌میرند. به همین ترتیب، شدیدترین شیوع در جوامع بومی آمریکایی‌های کم‌درآمد و محروم رخ داده است.
این اختلافات تا حدی به وضعیت نابرابر اقتصادی در این گروه‌ها نسبت داده می‌شود. به عنوان مثال، اقلیت‌های نژادی به احتمال زیاد مشاغلی دارند که به کار شخصی احتیاج دارد. این امر احتمال قرار گرفتن در معرض بیماری را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، چنین مشاغلی معمولاً دستمزد کمی دارند و هیچ‌گونه پوشش بهداشتی ندارند، دو عامل مرتبط با مسائل مزمن سلامتی مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی عروقی. این شرایط زمینه‌ای احتمال مرگ و میر ناشی از کوید-۱۹ را بسیار افزایش می‌دهد.
با این وجود، هرچند که این طبقه‌بندی‌ها وحشتناک است، اما همه‌گیری هم‌چنین برخی از همبستگی‌های اجتماعی را به وجود آورده است. در بخش بعدی این پویایی را بررسی خواهیم کرد.
تهدید کروناویروس باعث همکاری بسیاری شد
در مارس ۲۰۲۰، دانشگاه ییل همه کلاس‌های حضوری را لغو کرد. دانشجویان مقطع کارشناسی این مدرسه به خانه بازگشتند تا منتظر ویروس بمانند. با این حال، یکی از آنها، در مقطع کارشناسی به نام لیام الکیند، راضی نبود که تمام روز خود را صرف یادداشت‌برداری به صورت آنلاین بگذراند. پیکان آپولو
در عوض، او و دوستان‌ش تصمیم گرفتند به افراد نیازمند کمک کنند. آنها با همکاری یکدیگر دستان نامرئی [Invisible Hands] را تأسیس کردند، سازمانی که برای تحویل مواد غذایی و سایر لوازم به ساکنان سالخورده در سراسر منهتن طراحی شده است. طی چهار روز، آنها ۱,۲۰۰ داوطلب داشتند. در عرض یک ماه، آنها ۱۲,۰۰۰ نفر داشتند.
واضح است که فشارهای همه‌گیری همیشه منجر به اختلاف و بی‌اعتمادی نمی‌شود. در حقیقت، چنین شرایط دشواری معمولاً انگیزه‌های نوع‌دوستی ما را به وجود می‌آورد. پیکان آپولو
دستان نامرئی فقط یکی از بسیاری از سازمان‌های کمک متقابل است که در پی کوید-۱۹ شکل گرفت. در سراسر کشور، مردم برای اطمینان از دسترسی همسایگان خود به غذا، سرپناه، مراقبت از کودکان، حمل و نقل و ارائه خدمات بهداشتی-روانی شبکه‌های اجتماعی ایجاد کردند. طبق یک نظرسنجی، تا ماه مه سال ۲۰۲۰، حیرت‌انگیز است که ۳۷ درصد آمریکایی‌ها وقت، مواد یا پول به سازمان‌های خیریه اهداء کرده بودند.
به گفته دانشمندان علوم اجتماعی، چنین رفتارهای مهربانانه‌ای در حوادث غیرمعمول نیست. در بسیاری از موارد، ناملایمات مردم را دعوت می‌کند تا نیازهای دوستان، خانواده و حتی غریبه‌ها را بیش از نیاز خود قرار دهند. به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر مؤثرترین روش برای تنظیم پیام‌های بهداشت عمومی را بررسی کرده است. آنها دریافتند که اگر پیام‌ها در مورد محافظت از سلامتی دیگران باشد انگیزه‌ی بیشتری برای تغییر رفتار خود دارند. اگر توصیه در مورد محافظت از خود باشد، مردم کمتر گوش می‌دهند. پیکان آپولو
این پویایی فداکارانه به ویژه در اقدامات پزشکان، پرستاران و سایر کارگران مشهود است که در تمام شیوع بیماری به زحمت خود ادامه می‌دهند. در اوایل شیوع، بسیاری از بیمارستان‌ها فاقد تجهیزات محافظت شخصی برای ایمن‌سازی همه بودند. بی‌تردید، بسیاری از کارمندان لوازم خود را از کیسه‌های زباله تهیه کردند، خودشان ماسک درست کردند و با وجود خطرات به نجات جان خود ادامه دادند.
این روحیه همکاری نیز به جستجوی واکسن دامن می‌زند. محققان در سراسر جهان برای تسریع در تولید دارو اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند. علاوه بر این، افراد در حال حاضر برای انجام کار خطرناک آزمایش داروهای جدید صف‌آرایی می‌کنند. از آوریل ۲۰۲۰، بیش از ۱۵۰۰ نفر برای دریافت واکسن‌های آزمایشی ثبت‌نام کرده‌اند. حتی اگر چنین آزمایشی به طور بالقوه خطرناک باشد، بسیاری هنوز هم می‌خواهند در یافتن راه‌حل کمک کنند.
همه‌گیری از بسیاری جهات، کوچک و بزرگ را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
برخی ممکن است شیوع کروناویروس را در سراسر جهان به عنوان یک رویداد مهم با نسبت لرزش زمین توصیف کنند. با این حال، اگر از توماس لکوک، لرزه‌نگار در رصدخانه سلطنتی بلژیک بپرسید، کاملاً برعکس بود.
می‌بینید، آزمایشگاه لِکوک‌کیو [Lecocq] شامل تجهیزات حساس لرزه‌نگاری است که قادر به ضبط هر دقیقه لرزش و تنش در سراسر کره زمین است. با این حال، در ماه مارس سال ۲۰۲۰، در حالی که بیشتر اروپا به خواب تعطیلی می‌رفت، این سازه‌ها آرامش عجیبی را ثبت کردند. افت ناگهانی فعالیت‌های انسانی چنان چشم‌گیر بود که به معنای واقعی کلمه زمین را ساکت‌تر کرد. پیکان آپولو
چنین اتفاق غیرمعمولی فقط نشان می‌دهد که مقیاس عظیم اختلال همه‌گیر در همه‌گیر است. در طی چند ماه کوتاه، این رویداد جهانی زندگی روزمره را در سراسر کره زمین تغییر داد. علاوه بر این، اثرات آن برای سال‌های آینده ادامه خواهد داشت.
با گسترش ویروس کرونا در سراسر جهان، بسیاری از مسائل خیلی سریع تغییر کردند. با پر شدن بیمارستان‌ها و خانه‌های تشییع جنازه، کلیساها و مکان‌های کنسرت خالی شدند. تقاضا برای سوخت و قیمت نفت کاهش یافت، در حالی که فروش مشروبات الکلی به بالاترین حد خود رسید. این تحولات سریع فقط اولین تغییر بود که مطمئناً ادامه خواهد یافت، زیرا ویروس همه جنبه‌های زندگی را دگرگون می‌کند.
یک تنظیم بسیار محسوس در زندگی روزمره‌ی ما نحوه تعامل ما در جمع است. ماسک‌ها اکنون جزو لوازم ضروری زندگی در نظر گرفته می‌شوند و سلام و احوال‌پرسی حضوری را تابو می‌دانند. دشوار است بگویید که این آداب و رسوم جدید بین فردی چه مدت به طول خواهد انجامید، اما ممکن است مدت طولانی پس از مهار ویروس باقی بماند. سال‌ها بعد، سلام و احوال‌پرسی با کمان یا حرکات مشابه ممکن است کاملاً مؤدبانه باشد.
سایر تأثیرات خوش‌خیم نیستند. ظهور آموزش مجازی و کار از راه دور درها را برای اشکال جدید نظارت سرزده باز کرده است. در بسیاری از حوزه‌های قضایی، دانشجویان آزمون‌پذیر به طور فزاینده‌ای تحت نظارت فناوری‌های شناسایی چهره و ردیابی چشم قرار می‌گیرند. در همین حال، بسیاری از رؤسا با نرم‌افزار مشابه بهره‌وری کارگر را کنترل می‌کنند. از آن بدتر، داده‌های جمع‌آوری شده توسط این شرکت‌ها بدون اجازه کاربران ذخیره و فروخته می‌شود. پیکان آپولو
تغییرات بیشتری مطمئناً در راه است. برخی از شهرها و خیابان‌ها را به روی خودروها می‌بندند تا فضای بیشتری برای گردش عمومی ایجاد کنند. دیگران در حالی که ساکنان ثروتمندتر به روستا فرار می‌کنند، یک مهاجرت گسترده را مشاهده می‌کنند. کارگران ضروری مانند کارمندان مواد غذایی و رانندگان تحویل کالا که با انرژی جدید شاد شده‌اند، به طور فزاینده‌ای برای دستیابی به حقوق بیشتر و به رسمیت شناختن مبارزه می‌کنند. اینکه این تغییرات در آینده چگونه انجام می‌شود، مشخص نیست. اما یک چیز مسلم است: جهان هرگز مثل سابق نخواهد بود.
مسیر آینده‌ی همه‌گیری سارس-۲ همچنان نامشخص است.
اواخر دهه‌ی ۱۸۸۰ است و جهان با آفت دیگری روبرو شده است. از شهر دورافتاده بخارا، در ازبکستان کنونی آغاز می‌شود و از طریق خطوط ریلی تازه ساخته شده به اروپا گسترش می‌یابد. به زودی مردم در سن‌پترزبورگ، سپس برلین، سپس پاریس و لیسبون می‌میرند. با رسیدن آن به ایالات متحده آمریکا، یک چهارم میلیون نفر کشته شده‌اند. پیکان آپولو
بنابراین، چه اتفاقی برای این بیماری شرور افتاد؟ چگونه طاعون پایان یافت؟ خوب نیست حداقل، نه واقعاً. دانشمندان گمان می‌کنند عامل بیماری‌زای این بیماری اوسی۴۳ [OC43]، نوعی ویروس کرونا است. این نام ممکن است آشنا نباشد، اما شما احتمالاً از قبل با ویروس کاملاً آشنا هستید. اوسی۴۳ هنوز در میان ماست. امروزه باعث سرماخوردگی می‌شود.
این احتمال وجود دارد که سارس-۲ مسیر مشابهی را دنبال کند. همه‌گیری پایان می‌یابد، اما ویروس ممکن است باقی بماند.
هنوز خیلی زود است که بگوییم همه‌گیری ویروس کرونا چگونه ظاهر می‌شود. با این حال، ما می‌توانیم حدس‌هایی پیش‌بینی‌شده بزنیم. یک احتمال این است که بشریت به مصونیت گله‌گزاری دست بزند. این زمانی است که افراد کافی در برابر ویروس در امان هستند که شیوع بیماری در آن دشوار است. ما می‌توانیم این کار را با یک واکسن مؤثر به وجود آوریم، یا اینکه به صورت طبیعی اتفاق می‌افتد. با این حال، این فقط پس از انعقاد شیوع ۷۰ درصدی کوید-۱۹ در جهان اتفاق می‌افتد.
احتمال دیگر این است که سارس-۲ جهش کرده و کشنده‌تر می‌شود. یک ویروس واقعاً موفق به میزبانان خود برای زنده ماندن به اندازه کافی برای شیوع بیماری احتیاج دارد، بنابراین فشارهای تکاملی وجود دارد تا ناقلین بیماری با گذشت زمان خفیف شوند. این احتمالاً همان اتفاقی است که با اوسی۴۳ رخ داده است. بعد از شروع اولیه آن در سراسر جهان، یک نوع ملایم‌تر از ویروس پیروز شد، که هنوز هم در حال گردش است. پیکان آپولو
و البته ویروس‌ها تنها موجوداتی نیستند که سازگار می‌شوند. برخی شواهد نشان می‌دهد که برخی تغییرات ژنتیکی باعث مقاومت برخی از افراد در برابر این بیماری می‌شود. در طول نسل‌ها، انتخاب طبیعی ممکن است این ویژگی را بیشتر متداول کند، بنابراین به فرزندان ما مصونیت می‌بخشد. این در طول تاریخ اتفاق افتاده است. پویایی مشابه باعث می‌شود جمعیت در مناطق غنی از مالاریا در جهان نسبت به همتایان اروپایی خود در برابر این بیماری مقاومت نشان دهند.
با کنار گذاشتن بیوشیمی، معنی‌دارترین معیار غلبه بر یک همه‌گیری یک معیار اجتماعی است. شیوع بیماری فقط زمانی پایان می‌یابد که زندگی دوباره با همان احساس طبیعی ادامه پیدا کند. این مستلزم این است که همه، از جمله آسیب‌پذیرترین و حاشیه‌نشین‌ترین اعضای جامعه‌ی ما، باید از بازگشت به جامعه‌ی احساس امنیت کنند. این امر ممکن است یک تلاش مشترک عظیمی را بطلبد، اما ما با چالش روبرو هستیم. از این گذشته، ما باید بپذیریم که همه‌گیری دیگری می‌تواند در گوشه و کنار جهان اتفاق بیفتد.
خلاصه نهایی
از زمان ظهور ویروس سارس-۲ در پاییز ۲۰۱۹، جهان به همین شکل نبوده است. تلاش برای مهار گسترش فقط تا حدی مؤثر بوده است. در تابستان سال ۲۰۲۰، حدود ۵۰۰,۰۰۰ نفر بر اثر کروناویروس جان خود را از دست داده بودند، در حالی که میلیاردها نفر دیگر مجبور به تغییر زندگی روزمره خود شدند. مشخص نیست که آینده چه آینده‌ای را به همراه خواهد آورد، اما همه چیز، از آداب و معاشرت بین فردی ما گرفته تا سیستم‌های اقتصادی ما، ممکن است توسط همه‌گیری، برای همیشه تغییر کند.
مشق تغییر
با پیروی از دستورالعمل‌های بهداشت عمومی از دیگران محافظت کنید.
واکسن آینده ممکن است از شیوع مداوم راحت باشد. در این بین، بهترین اقدام کاهش سرعت انتشار ویروس با دنبال کردن مداخلات ساده غیر دارویی مانند شستن دست‌ها، ماسک زدن در محیط عمومی و جلوگیری از اجتماعات بزرگ است. مطمئناً جالب نیست اما می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد. پیکان آپولو
شما می‌توانید این کتاب را از سایت آمازون تهیه کنید.
[newsletter_signup_form id=1]
