1. خانه
  2. مقالات
  3. رشد
  4. انجام کارهای سخت

انجام کارهای سخت

انجام کارهای سخت

انجام کارهای سخت

5/5 - (2 امتیاز)

چرا تاب‌آوری را با علم شگفت‌انگیز سرسختی واقعی اشتباه می‌گیریم

انجام کارهای سخت (کتابی که در سال ۲۰۲۲ منتشر شده است) اسطوره‌شناسی‌ها را پیرامون مفهوم رایج سرسختی تشریح می‌کند. این نشان می‌دهد که چگونه نشانگرهای سنتی سرسختی، مانند نمایش چهره‌ای شجاع و تحمل فشار دردهای گذشته، در واقع می‌تواند در درازمدت مانع از نتایج عملکرد فیزیکی و ذهنی شود. در عوض، انعطاف‌پذیری واقعی از گوش دادن به بدن و در آغوش گرفتن احساسات شما ناشی می‌شود.

 

استیون مگنس یک اندیشمند اجرایی و مربی اجرایی است که در کار با ورزشکاران المپیکی تخصص دارد. مگنس در عناوین پرفروش خود کتاب‌های اوج عملکرد [Peak Performance] و پارادوکس اشتیاق [Passion Paradox] را در کارنامه دارد. و هم‌چنین آخرین کتابش، انجام کارهای سخت [Do Hard Things]، اسرار پشت دستیابی به موفقیت پایدار را به اشتراک می‌گذارد. در حالی‌که در اوج توانایی‌های شما کار می‌کند.

این کتاب چه چیزی برای من دارد؟ ایده‌های منسوخ در مورد سرسختی را کنار بگذارید و انعطاف‌پذیری واقعی را پرورش دهید.

در تصور عامه، سخت‌گیر بودن به معنای برانگیختن اعتماد به نفس، غلبه بر درد بدون شکایت و نادیده گرفتن احساسات غم‌انگیز است.

 

حتی ممکن است خودتان سعی کرده باشید این استراتژی‌ها را اتخاذ کنید. و شاید پیدا کرده باشید … . آن‌ها کار نکردند!

 

شاید شما اعتماد به نفس کاذب را دنبال کرده‌اید. اما موفق به ارائه آن نشده‌اید. شاید برای اینکه درد جسمی را تحمل کرده باشید متوجه شده‌اید که هر چه بیشتر آن را نادیده می‌گیرید، غیرقابل‌تحمل‌تر می‌شود. شاید شما احساسات را نادیده گرفته‌اید تا زمانی‌که آن‌ها به طرز شگفت‌انگیزی راهی برای ترکیدن پیدا کرده‌اند.

 

بیایید یک چیز را روشن کنیم. اگر چنین چیزی تا به حال برای شما اتفاق افتاده است، مشکل این نیست که شما به اندازه کافی سرسخت نیستید. مشکل در تعریف سمّی جامعه از سرسختی نهفته است. در این خلاصه‌کتاب، ما تعریف جدیدی از سرسختی را که در علم و روانشناسی ریشه دارد، به اشتراک می‌گذاریم. علاوه بر این، ما شما را از طریق استراتژی‌هایی برای ایجاد این استحکام در خودتان راهنمایی می‌کنیم. انجام کارهای سخت

 

در این خلاصه‌کتاب، یاد خواهید گرفت

 

  • شنود چیست و چرا باید شنود خود را تقویت کنید.
  • چرا مراقبه‌های سطح نخبگان بهتر می‌توانند درد را تحمل کنند. و
  • چگونه بدترین ضربه می‌تواند به عمیق‌ترین رشد منجر شود.

سرسختی به معنای نشان دادن اعتماد به نفس نیست، بلکه در مورد آشکار کردن اصالت است.

وقتی به کلمه «سخت» فکر می‌کنید، چه کسی را تصور می‌کنید؟ بسیاری از مردم ممکن است به یک نوع جان وین فکر کنند: کسی که در سکوت رنج می‌کشد. درد را نادیده می‌گیرد. و نمی‌تواند در مورد احساساتش صحبت کند. اما این تصویر محبوب از سرسختی عمیقاً ناقص است. در واقع، علم و روان‌شناسی دریافته‌اند که رفتارهای کلیشه‌ای سخت مانند اینها برای پرورش انعطاف‌پذیری پایدار اثر معکوس دارد. زمان آن فرا رسیده است که سختی را دوباره تعریف کنیم!

 

چهار رفتار کلیدی شالوده تاب‌آوری واقعی را تشکیل می‌دهند. هر یک از بخش‌های بعدی شما را از طریق یکی از این رفتارها راهنمایی می‌کند. بیایید با اولین رفتار شروع کنیم. سرسختی به معنای نمایش اعتمادبه‌نفس نیست. این در مورد کشف اصالت است. به عبارت دیگر، برای سخت بودن، باید نما را کنار بگذارید.

 

سرسختی در مکاتب قدیمی همه چیز در مورد نمایش یک نما است. نما ایجاد تصویری از استحکام است که به اغراق کردن سطح استقامت و توانایی‌های شما بستگی دارد. مشکل کجاست؟ وقتی انتظارات ما، حداقل تا حدی، با واقعیت مطابقت ندارد، انگیزه‌بخش است. بنابراین اگر گفته‌اند که یادگیری زبان ایسلندی حداکثر شش ماه بیشتر طول نمی‌کشد. اما شش ماه دیگر می‌گذرد. و شما هنوز با گرامر اولیه دست‌وپنجه نرم می‌کنید، احتمالاً تسلیم خواهید شد. و تسلیم شدن دقیقاً «سخت» نیست، اینطور است؟

 

تاب‌آوری واقعی به واقعی بودن با خودتان بستگی دارد. ممکن است اعتراف به اینکه سال‌ها طول می‌کشد تا زبان جدیدی را انتخاب کنید، سخت نباشد. اما زمانی که انتظارات و واقعیت شما با هم همپوشانی دارند، احتمال موفقیت شما در نهایت بیشتر است. صادق بودن با خودتان چیزی است که به شما اجازه می‌دهد تا اهداف خود را بی‌وقفه دنبال کنید. که به مرور زمان استقامت و عملکرد شما را بهبود می‌بخشد.

 

آیا نیاز به اقناع بیشتری دارید؟ مطالعه‌ای روی دانش‌آموزان دبستانی نشان داد که خوانندگان با اعتمادبه‌نفس بیش از حد، اغلب کتاب‌هایی را بسیار بالاتر از سطح درک خود انتخاب می‌کنند. تصویر یک دانش‌آموز کلاس سومی را در نظر بگیرید که سعی دارد تمام ۶۰۷ صفحه کتاب آخر هری پاتر را بخواند. جای تعجب نیست که آن خوانندگان معمولاً بعد از چند پاراگراف اول کتاب را رها می‌کردند. علاوه بر این، بعید بود که بعد از آن کتاب دیگری – هر کتابی – را انتخاب کنند. اما خوانندگانی که در مورد توانایی‌های خود واقع‌بین بودند؟ شما آن را حدس بزنید: آن‌ها به طور پیوسته در طول زمان بهبود یافتند.

 

بنابراین، چگونه می‌توانید نما را رها کنید و واقعی شوید؟ در اینجا چند استراتژی ساده آورده شده است.

 

اهداف واقعی برای خود تعیین کنید. وقتی تماماً به تصویر فکر می‌کنید. اهدافی را برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران تعیین می‌کنید. من در یک ماراتن شرکت می‌کنم یا با جذاب‌ترین شریکی که می‌توانم ازدواج کنم. اما اگر این اهداف سطحی با خواسته‌های واقعی شما همخوانی نداشته باشد، بعید به نظر می‌رسد که آن‌ها را برآورده کنید.

 

نشان دادن ظاهری از اعتمادبه‌نفس اغلب منجر به از بین بردن احساس تردید یا ناامنی می‌شود. در این دام نیفتید! شما باید به این ناامنی‌ها گوش کنید. شک و تردید اغلب راهی است که مغز به ما هشدار می‌دهد که انتظارات ما از توانایی‌های ما فراتر رفته است. گوش دادن به شک و تردید به ما این امکان را می‌دهد که مجدداً ارزیابی کنیم. دوباره اهداف را تنظیم کنیم. و خود را برای موفقیت بلندمدت آماده کنیم.

 

با ترفندی به نام «بالا بردن کف» می‌توانید اعتماد به نفس واقعی را توسعه دهید، نه فقط یک نمای مطمئن. اگر هدفی غیرواقع‌بینانه در نظر می گیرید. مثلاً انجام صد بار بارفیکس در روز زمانی‌که تناسب اندام ندارید، و در رسیدن به آن هدف شکست می‌خورید. باید میله را پایین بیاورید. بارها میله را پایین بیاورید. و وسوسه‌انگیز است که از فشارهای بارفیکس دست بکشید. و به نتفلیکس بازگردید! از طرف دیگر، بالا بردن کف به سادگی مستلزم تعیین یک هدف قابل کنترل است. شاید حتی یک هدف آسان. به زودی متوجه خواهید شد که انتظارات بیش از حد خودتان دارید. انجام کارهای سخت

بدن شما باهوش است. بهش گوش کن.

طبق تعریف مکاتب قدیمی، نادیده گرفتن احساسات و عواطف خود «سخت» است. اما در واقع، وقتی احساسات خود را نادیده می‌گیرید، فرصت بزرگی را برای انعطاف‌پذیرتر شدن از دست می‌دهید. به احساسات به عنوان اولین خط دفاعی مغز فکر کنید. آن‌ها به شما سیگنال می‌دهند که چیزی در حال رخ دادن است. و هر چه بهتر بتوانید کنار هم بنشینید. و به احساسات خود گوش دهید، سخت‌تر خواهید شد.

 

به موقعیت‌هایی فکر کنید که معمولاً به سختی نیاز دارند. برخورد با یک تشخیص غیرمنتظره، رنج بردن از یک فشار آسیب‌زا، عبور از بحران مالی، فروپاشی رابطه یا ناامیدی حرفه‌ای. هر یک از این موقعیت‌ها مجموعه‌ای از احساسات و عواطف را با خود به همراه دارد. هر چه بهتر بتوانید این موارد را شناسایی و تفسیر کنید، احتمال بیشتری برای مقابله با مشکلاتی که با آن روبرو هستید، بیشتر می‌شود.

 

آیا تا به حال در مورد شنود شنیده‌اید؟ اساساً، این توانایی شما برای شناسایی و تفسیر احساسات است. و داشتن سطوح بالای شنود در واقع با چقرمگی ارتباط دارد. ورزشکارانی که در سطح نخبه هستند، بیشتر احتمال دارد که شنود دقیقی داشته باشند. بنابراین، در یک قلمرو پرمخاطره دیگر نیز حرفه‌ای هستند. بازار سهام. مطالعه‌ای که توسط روان‌شناسان بریتانیایی انجام شد نشان داد که کارگزاران سهام با سطوح بالاتری از شنود، عملکرد سودآورتر و طول عمر بیشتری نسبت به همکارانشان در زمینه‌ای با سطوح بالایی از فرسودگی شغلی دارند.

 

چرا شنود به متخصصان در زمینه‌های سخت برتری می‌دهد؟ خُب، توانایی درگیر شدن و شناسایی احساسات خود نیز می‌تواند به شما در کنترل آن‌ها کمک کند. حتی می‌تواند به شما در تغییر آن‌ها کمک کند. فرض کنید کف دست‌های شما عرق کرده است. اگر آن احساس را به اضطراب نسبت دهید، در واقع هر اضطرابی را تشدید می‌کنید که ممکن است احساس کنید. اما اگر آن را به هیجان نسبت دهید، در واقع می‌توانید یک احساس بالقوه منفی – اضطراب – را به یک احساس مثبت تبدیل کنید. خیلی تمیز، درسته؟

 

در حالی که ما در حال گوش دادن به بدن خود هستیم، بیایید در مورد صدایی که در سر شما وجود دارد صحبت کنیم. صدایی که گاهی اوقات می‌گوید شما به اندازه کافی خوب نیستید. یا باید آخرین نوشیدنی را بنوشید. یا باران می‌بارد. بنابراین باید از آن بگذرید. آیا باید به آن صدا گوش دهید؟ انجام کارهای سخت

 

آره. با یک اخطار! اما قبل از اینکه به آن بپردازیم، در اینجا داستانی وجود دارد که به نظر کاملاً نامرتبط است.

 

در سال ۱۹۸۲، یک قایق تفریحی در سفر دور دنیا با یک نهنگ برخورد کرد و بلافاصله غرق شد. کاپیتان و یک خدمه خود را به قایق نجات رساندند. اما تماس‌های ناراحت‌کننده آن‌ها بی‌پاسخ ماند. آن‌ها در وسط اقیانوس اطلس با منابع محدود آب آشامیدنی بودند. زنده ماندن آن‌ها به این بستگی داشت که بتوانند آب را جیره‌بندی کنند. حتی اگر شدیدترین تشنگی قابل تصور را تحمل کنند.

 

هر روز خدمه – که نامش استیون کالاهان بود – از کاپیتان التماس می‌کرد که بیشتر از جیره آب به او بدهد. هر روز کاپیتان سرسختی از خود نشان داد. به لطف کاپیتان، استیون کالاهان از این مصیبت جان سالم به در برد. و کاپیتان؟ خب او هم زنده ماند. چون او نیز استیون کالاهان بود.

 

استیون خشک و ناامید شده بود. وقتی مونولوگ درونی خود را کوک کرد، صدایی را شنید که او را وسوسه می‌کرد تا آب بیشتری بنوشد. او می‌دانست که اگر به صدایی که فقط نوشیدنی می‌خواهد تسلیم شود، زنده نمی‌ماند. اما او می‌دانست که نادیده گرفتن آن فقط باعث بلندتر شدن صدای آن می‌شود. بنابراین او نقش‌هایی را به جنبه‌های مختلف صدای درونی خود اختصاص داد. خدمه ناامید ابراز ناراحتی کرد. و باز هم ابراز ناراحتی کرد. اما کاپیتان رواقی برنده شد که نماینده صدای منطقی‌تر استیون بود. انجام کارهای سخت

 

پس اخطار چیست؟ شما باید به ندای درون خود گوش دهید. صداهای منفی یا مخرب در ذهن خود را نادیده نگیرید. این فقط صدای آن‌ها را بلندتر می‌کند. اما فقط همین جا متوقف نشوید. به صداهایی گوش دهید که به شما توصیه‌های خوب و پشتیبانی واقعی می‌کنند. اگر به خودتان اجازه دهید آن‌ها را بشنوید، آنجا هستند. هنگامی‌که صدای خود را تنظیم کردید و به آنچه که آن‌ها می‌گویند گوش دادید. به جای نادیده گرفتن آن‌ها در تلاش برای احساس سختی، آسان است مطمئن شوید که صدای مناسب در زمان مناسب صحبت می‌کند.

یاد بگیرید به جای واکنش ساده، پاسخ دهید.

به عنوان بخشی از آزمایشی توسط دانشگاه ویسکانسین، دو گروه از افراد تحت یک کاوشگر داغ روی پوست حساس زیر مچ قرار گرفتند. سادیستی به نظر می‌رسد. اما همه اینها به نام علم بود. ببینید، این آزمایش برای سنجش چگونگی تجربه درد طراحی شده است. و در حالی که یک گروه به صورت تصادفی انتخاب شدند، گروه دیگر متشکل از مراقبه‌کنندگان در سطح نخبگان بودند. هر دو گروه به شدت درد امتیاز یکسانی دادند. اما مراقبه‌کنندگان این تجربه را سه برابر ناخوشایندتر از افرادی ارزیابی کردند که مراقبه نمی‌کردند.

 

چرا؟ مراقبه، با تمرکز بر عدم قضاوت و حضور در لحظه، به ایجاد فضایی بین یک محرک – در این مورد، یک کاوشگر داغ – و نحوه کالیبره کردن پاسخ خود به آن کمک می‌کند. گروه تصادفی دوز سه برابری ناخوشایند را تجربه کردند. آن‌ها فقط درد کاوشگر را ثبت نکردند. آن‌ها همچنین ناراحتی ناشی از پیش‌بینی محرک و پاسخ عاطفی خودکار و منفی را مشاهده کردند که بلافاصله پس از آن شروع شد. در مقابل، مراقبه‌کنندگان درد را تجربه کردند. اما توانستند سرعت خود را کاهش دهند. خود را آرام کنند. و از شروع عادت‌های انعکاسی خودداری کنند. به عبارت دیگر، آن‌ها این احساس را حس کردند، اما می‌توانستند جلوی هیجانات خود را بگیرند.

 

چگونه می‌توانید به این سطح از سرسختی دست یابید؟ خُب، مطالعات نشان می‌دهد که حتی چهار روز تمرین ذهن‌آگاهی می‌تواند نتایج را برای مقابله با محرک‌های منفی بسیار بهبود بخشد. راه‌حل حتی ساده‌تر؟ تلاش برای تحمل فشار درد را متوقف کنید. از قضا، این یک اثر دوگانه ایجاد می‌کند. اگر تا به حال به شما گفته شود که در هنگام بروز خشم خود را آرام کنید، خواهید فهمید که این توصیه تا چه حد کاملاً بی فایده، و حتی عصبانی‌کننده است. با این حال این حرکتی است که ما همیشه وقتی درد داریم بر روی خود می‌کشیم.

 

دونده ماراتن را تصور کنید که زردپی پای‌ش در حال داغ شدن است. شاید آن‌ها یک مکالمه داخلی وحشت‌زده دارند: اوه نه، این دردناک است. این عذاب است. نادیده بگیر. فقط تحمل کن. ولی خیلی درد داره! این فاصله زیادی بین محرک و واکنش ایجاد نمی‌کند.

 

از سوی دیگر، یک مکالمه آرام، فضا را برای پاسخ متفکرانه‌تری باز می‌کند. ممکن است چیزی شبیه به این به نظر برسد: اوه نه، این درد دارد. اشکالی ندارد؛ طبیعی است. شل بمان. نفس بکش. شما این را دارید.

 

این شیوه به همان اندازه برای درد عاطفی کار می‌کند. از مشاجرات ناامیدکننده با شریک زندگی‌تان گرفته تا خشم جاده‌ای، هرچه فضای بیشتری بین محرک و پاسخ ایجاد کنید، می‌توانید با آرامش و ثمربخشی بیشتر روی مسائل و محرک‌ها کار کنید.

 

در اینجا عناصر کلیدی برای گفت‌وگوهای داخلی آرام وجود دارد.

 

احساسی را بپذیرید که شما را تحریک می‌کند. وانمود نکنید که آن را احساس نمی‌کنید. مغز شما بیشتر و بیشتر دیوانه‌وار سیگنال می‌دهد تا زمانی که واقعاً نتوانید آن را نادیده بگیرید.

 

الگوهای فکری خود را بشناسید. افکار شما در پاسخ به یک محرک به کجا می‌روند؟ آیا الگویی وجود دارد که بتوانید تشخیص دهید؟ چرا فکر می‌کنید افکار شما همیشه به این سمت می‌رود؟ انجام کارهای سخت

 

زمانی بپذیرید که میل به تسلیم شدن دارید یا از کوره در می‌روید. سعی کنید از خودگویی برای عبور از این میل استفاده کنید. این یک مانور ذهنی سطح بالا است. و شما همیشه آن را به طور کامل انجام نمی‌دهید. اما هرچه فضای بیشتری بین تجربه یک احساس و تسلیم شدن در برابر میل به یک هیجان ایجاد کنید، احتمال اینکه موقعیت‌های چالش‌برانگیز را با موفقیت پشت سر بگذارید بیشتر است.

عنصر مخفی انعطاف‌پذیری واقعی، حرکت است.

چه چیزی قهرمانان جهان را از سایر ورزشکاران نخبه جدا می‌کند؟ چه عاملی است که به یک اندیشمند باهوش و مبتکر اجازه می‌دهد شرکتی را تأسیس کند. یا محصولی اختراع کند که موج ایجاد می‌کند. در حالی‌که همتای نوآور و باهوش او به سختی موج ایجاد می‌کند؟ چرا برخی از افراد می‌توانند بیشتر و بیشتر به خود فشار بیاورند و به برتری فراتر از حد متوسط دست یابند؟

 

انگیزش!

 

حتی زمانی که احساس می‌کنید کاملاً خسته هستید و در نقطه فروپاشی قرار گرفته‌اید، می‌توانید به راه خود ادامه دهید. مغز شما علاقه خاصی به زنده نگهداشتن شما دارد. تا زمانی‌که به معنای واقعی کلمه صفر درصدی برای حفظ شما باقی نمانده باشد. آنگاه به شما اجازه ادامه راه را نمی‌دهد. اما برخی از ما می‌توانیم مخازن خود را بسیار بیشتر از دیگران تخلیه کنیم. و آن‌ها را تقریباً خالی کنیم. دلایل این امر انگیزه و انگیزه قوی است.

 

قبل از اینکه به انگیزش بپردازیم، بیایید کمی بیشتر درباره موضوع انگیزه بررسی کنیم. ادوارد دسی، استاد روانشناسی، یک بار آزمایشی را انجام داد که در آن به دو گروه بلوک‌هایی داده شد. و از آن‌ها خواسته شد که یک ساختار پیچیده را بازسازی کنند. به گروه الف هیچ انگیزه‌ای داده نشد. اما آن‌ها انگیزه‌ای درونی پیدا کردند که وظیفه خود را به خوبی انجام دهند. به گروه ب یک انگیزه بیرونی داده شد. در این مورد، یک پاداش مالی برای هر ساخت. بنابراین، کدام گروه انگیزه بیشتری داشتند؟ گروه ب، بدیهی است. حداقل برای شروع هنگامی که پاداش مالی حذف شد، انگیزه آن‌ها بسیار کمتر شد. برخی از افراد به کلی ساخت‌وساز را متوقف کردند.

 

درس اینجا این است که انگیزه درونی مهم‌تر از انگیزه بیرونی است. همچنین پایدارتر است. انگیزه‌های بیرونی می‌توانند در هر زمانی تغییر کنند یا ناپدید شوند. انگیزه درونی ثابت است. بنابراین اگر می‌خواهید در کاری موفق شوید، به انگیزه‌های درونی کمک کنید. و اگر هیچ کدام را پیدا نکردید؟ شاید از خود بپرسید که آیا اهداف درستی را دنبال می‌کنید.

 

افراد با سطوح انگیزشی استثنایی همگی انگیزه‌ای درونی برای ادامه دادن به اهداف خود پیدا کرده‌اند. این احساس هدف غیرقابل تغییر است. هدفی که به معنویت، عقل، جامعه یا مأموریت مرتبط است. که به آن‌ها اجازه می‌دهد عمیق بکاوند.

 

هدف می‌تواند به ما در غلبه بر ترومای شدید کمک کند. و گاهی اوقات، در یک ضربه شدید است که ما هدف خود را پیدا می‌کنیم. شاید نام استرس پس از سانحه را شنیده باشید. پدیده رشد پس از سانحه کمتر شناخته شده است. افرادی که دارای رشد پس از سانحه هستند، پس از ضربه شدید، هدف تازه و درک بیشتری از زندگی را تجربه می‌کنند. مطالعه اسرای جنگ ویتنام پاسخ زندانیان به تروما را ارزیابی کرد. به طور متضاد، نشان داد که کسانی که طولانی‌ترین مدت در اسارت ماندند، بیشترین رشد را تجربه کردند. ضربه روحی آن‌ها به قدری شدید بود که جهان‌بینی و فرضیات آن‌ها – به طور خلاصه، چهره آن‌ها را در هم شکست. برای برخی، این شکست مسیری را به سوی یک هدف جدید نشان داد که به آن‌ها اجازه داد عمیق بکاوند. پافشاری کنند و زنده بمانند. اکنون این سختی واقعی است.

 

بیایید از سرسختی سمّی فاصله بگیریم. این سرسختی می‌خواهد در سکوت رنج بکشیم. احساسات خود را سرکوب کنیم. و درد را تحمل کنیم. سرسختی واقعی و انعطاف‌پذیری عمیق از گوش دادن به بدن، تصدیق احساسات، پاسخ متفکرانه به چالش‌ها، و یافتن انگیزه درونی برای حفاری عمیق – حتی در تاریک‌ترین لحظات شما ناشی می‌شود. انجام کارهای سخت

خلاصه نهایی

سخت بازی کردن و سرسخت بودن دو چیز متفاوت هستند. دور شدن از تصورات ناقص سرسختی و در عوض گوش دادن به بدن، احساسات و صدای درونی به شما این امکان را می‌دهد که انعطاف‌پذیری پایداری برای غلبه بر سخت‌ترین چالش‌ها خلق کنید.

مشق تغییر

زمان استراحت بگیرید

 

اگر در مواجهه با یک محرک منفی مشکل دارید، سعی کنید دیدگاهی به دست آورید. از خود بپرسید که در شش ماه، یا یک سال، یا ده سال در مورد این موضوع چه احساسی خواهید داشت. این یک راه واقعاً سریع برای ایجاد فضایی در اطراف محرک و چارچوب‌بندی مجدد اهمیت آن است. انجام کارهای سخت

 

شما می‌توانید این کتاب را از سایت آمازون تهیه کنید.

 

[newsletter_signup_form id=1]

امتیاز به این مطلب

5/5 - (2 امتیاز)

مطالب بیشتر

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
انجام کارهای سخت
پانزده روز تغییر، ۳۶۵ روز رشداطلاعات بیشتر
+